Të shtunën, pas Meshës, trupi i të ndjerit Papa Françesku u transferua në Bazilikën e Santa Maria Maggiore në Romë, ku u varros.
Pas meshës mortore, arkivoli prej druri i Papa Françeskut u soll në Bazilikën e Shën Pjetrit, pas së cilës u zhvendos në një procesion në Bazilikën e Shën Marisë së Madhe, ku u varros sipas dëshirës së tij.
Arkivoli i Françeskut u shoqërua nëpër rrugët e Romës nga shumë besimtarë.
Procesioni me arkivolin e Papës, rreth gjashtë kilometra i gjatë (nga Vatikani në bazilikë), kaloi pranë shumë monumenteve romake, përfshirë Forumin Romak dhe Koloseun, dhe arriti në Bazilikën e Shën Marisë së Madhe rreth orës 13:00.
Emri latin i Franceskut, Franciscus, është shkruar në gurin e varrit të bërë nga mermer ligurian, dhe Papa është varrosur në një varr në dysheme, në një kamare të vogël. E gjithë përcjellja u zhvillua sipas një procedure të thjeshtuar, sipas dëshirës së Papës.
Sipas policisë italiane, rreth 140,000 njerëz ishin të pranishëm gjatë Meshës për Papën në Sheshin e Shën Pjetrit dhe rrugët përreth, ndërsa vetë sheshi ishte pothuajse plotësisht i mbushur me 40,000 pjesëmarrës. Vlerësimet e Vatikanit flasin për 200,000 njerëz.
Mesha për Papa Françeskun u drejtua nga Dekani i Kongregacionit të Kardinalëve, Kardinali Giovanni Battista Re, dhe në Meshën e varrimit morën pjesë 55 presidentë, 12 monarkë në fuqi dhe 130 delegacione zyrtare.
Papa i fundit i varrosur në Bazilikën e Shën Marisë së Madhe ishte Klementi IX. që në vitin 1669.
Po tani e tutje?
Sipas doktrinës islame, me burim të pastër e të qartë hyjnor, Francesku, si çdo shpirt njerëzor pas vdekjes, kalon në jetën e varrit, quajtur ndryshe Berzah, aty ku shpirti është në jetën e ndërmjetme mes botës që ka lënë pas e asaj të amshueshme, ndarë me thikë mes Xhenetit e Xhehenemit, pra Parajsës e Ferrit, shpërblimit e ndëshkimit, të dyja të përjetshme. Aty, në varr, njeriun e presin engjejt që i tregojnë se ku do jetë në një nga të dyja dimensionet e amshimit, njëra vuajtje e përjetshme e tjetra lumturi e përjeshtme, në bazë të asaj se çfarë bënë me jetën që jua dhuroi Zoti si sprovë, më kryesorja, nëse patën besimin e plotë e të drejtë në Zot apo qenë mohues apo devijantë në besim. Berzahu është ndryshe paradhoma e Ditës së Gjykimit, llogaridhënies së robit te Zoti, pasi kjo botë të jetë zhbërë plotësisht prej Tij, Krijuesit të gjithckaje, të Parit pa fillim dhe të Fundit pa mbarrim. /tesheshi.com/
