Me pasditet e gjata e të nxehta në pritje të aktiviteteve festive të pas perëndimit të diellit dhe me ritmin e rutinës ditore të kthyer kokë-poshtë, është e pamundur të gabosh se është kohë Ramazani.
Muaji i shenjtë musliman këtë vit kaloi 11 ditë më përpara sipas kalendarit Islam duke rënë në maj e qershor, muaj të nxehtë në Marok.
Në këtë vend, atmosfera e Ramazanit nuk mund të jetë më e qartë.
Në një nga ditët përvëluese në Marakesh, studenti i Inxhinierisë, Rahma, thotë se falënderimi e mirënjohja janë zemra e Ramazanit.
“Zoti na kërkon të agjërojmë që ne të mund të ndjejmë rëndësinë e asaj që e marrim për të mirëqënë, për të ndjerë urinë e të varfërve dhe për t’u inkurajuar të jetojmë me mirënjohje dhe dhembshuri”.
Ramazani vjen nga fjala arabe “ramida” që do të thotë “të digjesh, përvëlohesh”. Kjo tregon se fillimisht ka qenë emri i muajit, por lëvizja midis kalendarit hënor dhe atij Gregorian e lëviz Ramazanin 11 ditë më herët çdo vit duke bërë që ai të shënohet përgjatë gjithë muajve të vitit, në dekada.
Temperaturat në Fez janë mbi 40 gradë në qershor, por kjo nuk ndalon punishtet e lëkurës. Kompanitë private nuk janë të detyruara të reflektojnë shkurtimin e orëve të punës të sektorit publik.
Ibrahimi fshihet nga dielli i mesditës. Pas dekadave agjërimi, ai thotë se e ka Ramazanin muajin e preferuar të vitit.
Në Fez, Madrasa Bou Inani përgatitet përpara faljes.
Një burrë qëndron i ulur në madrasa, duke lexuar Kuranin. Eshtë e këshillueshme që gjatë muajit të shenjtë, të kalohet kohë dhe lexuar e praktikuar suret e Kuranit.
Xhamia e sapondërtuar Hassan II në Kazablanka, është xhamia më e madhe e Marokut dhe mbahet për minaretë e saj më të larta. Gjatë Ramazanit, janë me qindra mijë besimtarë që mblidhen këtu për faljet. Çatia e xhamisë është e hapur për të parë yjet.
Falja e tretë e ditës, Asr, e sjell iftarin më afër. Studenti Karima lahet për të performuar faljen.
Nordin nga Saharaja thotë se Zoti, duke e ditur natyrën e papërsosur të njeriut u ka dhënë Ramazanin për të përmirësuar veten.
Pasi dielli bie nën vijën e horizontit, dëgjohet thirrja nga Xhamia Spanjolle, për faljen e mbrëmjes. Kjo sinjalizon fundin e orëve të agjërimit.
Duke ngjitur shkallët e qytetit, një djalë i vogël nxiton për në shtëpi për iftar.
Fikin motorrët dhe refuzojnë turistët. Këta taksistë nisin kështu iftarin.
Ramazani nuk do të ishte i plotë pa ëmbëlsirat tradicionale të bëra në mënyrë artizanale.
Në Chefchaouen, një furrtar shet ëmbëlsira. Ai thotë se Islami ka të bëjë me unitetin dhe tregon një shenjë ku shkruhet: “Nuk ka asnjë diferencë me njëri-tjetrin, jemi të një gjaku. Të bardhë apo të zinj, jemi njerëzorë”.
Ndërsa hëna tregon se muaji i shenjtë është në fund, xhamia Koutoubia mbushet plot me njerëz. Besimtarët lexojnë një të tridhjetën e Kuranit çdo natë, kështu që në fund të muajit do të kompletohet gjithë teksti i shenjtë.
Koha pikërisht pas faljes së agimit, sinjalizon nisjen e agjërimit. Rrugicat e Marakeshit janë të boshatisura. Pasi kanë mbaruar ushqimin e agimit, familjet lexojnë në shtëpitë e tyre duanë për të pohuar qëllimin e tyre për të mos e thyer agjërimit deri në perëndim të diellit.
