Nga Donat Maloku
Ishte data 16 maj e vitit 1999 kur veprimtari Ukshin Hoti kishte mbaruar afatin e vuajtjes së dënimit politik prej 5 vjetësh në burgun e Dubravës. Të burgosurit shqiptarë dëshmojnë se Aleksandër Rakoçeviq kishte marrë vendim për lirimin e Ukshin Hotit, para se ai të zhdukej. Në përcjellje të tre zyrtarëve të sigurimit serb të dielën Hoti ishte nxjerrë nga burgu i Dubravës (Istog, Kosovë). Megjithatë, edhe 16 vite pas, zhdukja e tij mbetet .
Kuvendi i Kosovës në seancën e së enjtes debatoi gjatë për fatin e veprimtarit Ukshin Hoti dhe të zhdukurve të tjerë. Deputetët veprimtarin Hoti e vlerësuan një personalitet me dimensione të jashtëzakonshme intelektuale në fushën e vetëvendosjes së kombeve dhe zbardhja e zhdukjes së tij duhet të trajtohet si zhdukje e personaliteteve me përmasa botërore.
Portali mbarëkombëtar “Te Sheshi”, ka realizuar një bisedë me Andin Hotin, djalin e Ukshin Hotit, i cili ka treguar se kur ka takuar për herë të fundit babain e tij, për vizitat që i ka bërë si i vogël gjatë kohës sa ishte në burg, çfarë informatash ka familja, sa po bëjnë institucionet për zgjedhjen e personave të pagjetur dhe çështje të tjera.
Janë bërë 16 vjet nga zhdukja e babait tuaj, veprimtarit Ukshin Hoti. Pas kësaj kohe të gjatë çfarë informacione posedon familja ?
Siç dihet që nga data 16 maj 1999 babi është i zhdukur nga burgu i Dubravës. Që nga ajo kohë e deri më sot ne si familje kemi pranuar shumë informacione të ndryshme. Disa herë që babi është i vrarë mirepo mund të them që edhe dy herë më shumë informacione kemi pasur që babi është i gjallë dhe mbahet i burgosur në burgjet sekrete të Serbisë. Por të gjitha këto informacione nuk kanë qenë të vërtetuara dhe kanë rezultuar të pasakta. Prandaj, ne deri më sot nuk kemi mundur ta kemi një informacion të bazuar në ndonjë fakt.
Kuvendi i Kosovës në seancën e së enjtes zhvilloi debat për personat e zhdukur, me ç’rast u kërkuar të bëhet presion ndërkombëtar për gjetjen e të zhdukurve në mesin e të cilëve është edhe babi juaj. Si e vlerësoni këtë debat?
Së pari i jam mirënjohës iniciatorëve të peticionit si dhe të gjithë atyre që e kanë nënshkruar peticionin për këtë debat të sotit në Kuvend. Siç e dini, peticioni ka pasur mbi 11 mijë nënshkrime të cilët kërkojnë senzibilizimin dhe trajtimin me seriozitet më të madh të çështjes së Ukshin Hotit. Prandaj i falënderoj të gjithe nënshkruesit e peticionit të cilët na lehtësojne dhimbjet që ne kemi si familje. Deputetët e Kuvendit që sot kanë debatuar çështjen e të zhdukurve, shpresoj shumë që do ta trajtojnë me seriozitet të lartë dhe nuk do ta ndalin presionin edhe tek Serbia mirëpo edhe tek institucionet ndërkombëtare.
Dëshmitarë të ndryshëm kanë deklaruar se ish-drejtori i burgut të Dubravës, Aleksandër Rakoçeviq, kishte marrë vendim për lirimin e Ukshin Hotit, para se ai të zhdukej. A duhet bërë presion tek ky person që të tregoi se ku është dërguar veprimtari Hoti pasi është liruar nga burgu…?
Besoj që ish -rejtori i burgut Rakoçeviq, si dhe tre guardianët të cilët e kanë përcjellë babin deri jashtë burgut të Dubraves mund të dijnë shumë për fatin e tij, prandaj edhe duhet të kërkohet një shpjegim nga ana e tyre. Mirëpo fatin e babit duhet ta dijnë edhe institucionet e Serbisë, prandaj edhe ndaj tyre duhet të jetë një presion më i madh nga ana e jonë si dhe nga ana e ndërkombëtarëve.
A do të bëni presion si familje tek ndërkombëtarët por edhe tek institucionet vendore që brenda një kohe të marrin informacione të sakta tek ish drejtori i burgut, i cili është ende gjallë, se me urdhër të kujt e ka liruar atë të diele babain tuaj dhe ku e kanë dërguar…?
Ne si familje kemi bërë shumë herë presion tek ndë dhe institucionet tona, por nuk do t`i ndalim asnjëherë deri të zgjidhet fati i babit. Halla ime ka pasur shumë takime me ndërkombëtarë dhe vendorë për këtë çështje. Mirëpo, shpresoj që tani pas gjithë këtyre ngjarjeve, fati i babit do të merret më seriozisht dhe presioni nuk do të ndalet as prej institucioneve tona tek ato të Serbisë.
Sa kanë bërë institucionet e vendit për personat e pagjetur. A duhet të kushtëzohen bisedimet me Serbinë me gjetjen e personave të zhdukur?
Institucionet tona nuk kanë bërë aq sa duhet për fatin e të zhdukurve të luftës së fundit në Kosovë, ku përfshihet edhe babi im. Prandaj mendoj që kjo çështje duhet jetë primare sepse kanë kaluar shumë vite dhe dhimbja tek familjaret, po ashtu edhe tek i gjithë populli i Kosovës është i madh. Une mendoj që Kosova duhet ta ngrejë çështjen e të pagjeturve në bisedimet me Serbinë dhe duhet insistuar që kjo gjendje të përfundoj njëherë e përgjithmonë.
Në opinion kanë rrjedhur informacione të ndryshme se Ukshin Hoti mund të jetë në ndonjërin prej baseneve në burgun e Dubravës, por ky informacion s’u konfirmua asnjëherë. Çfarë mund të na thoni?
Mendoj që çdo informacion që mund të ketë dikush, duhet ta drejtoj atë tek institucionet përkatëse siç është Komisioni Qeveritar për të Zhdukur por edhe tek ne familja. Informacionet të cilat nuk janë të vërtetuara nuk mendoj që duhet të bëhen mediatike derisa ato të kenë një bazë të fortë për dyshim.
Zhdukja e babait tuaj mbetet mister prej vitesh. A besoni se është gjallë …?
Po, unë besoj shumë që babi është gjallë dhe këtë shpresë nuk do e largoj asnjëherë derisa të vërtetohet e kundërta e saj.
Çfarë kujtoni nga babai juaj… Na tregoni sa vjeç keni qenë dhe si e kujtoni atë kohë?
Në burgosjen e fundit të babit në vitin 1994, unë kam qenë 7 vjeç dhe mbaj mend tmerrin që kemi përjetuar nga policia serbe gjatë kontrollit të shtëpisë që kanë bërë. Pastaj, së bashku me axhën tim tashmë deshmor i kombit Ragip Hotin, si dhe hallën Myrvete çdo muaj e kam vizituar babin në burgje të ndryshme të Kosovës (Dubravë, Prizren, Lipjan, Nish, Mitrovicë të Sremit etj.), dhe herën e fundit që e kam vizituar ka qenë fundi i vitit 1998 në një burg në Mitrovicë të Sremit në Serbi. Mbaj mend që nuk na lejonin të flisnim shqip si dhe kontakti ka qenë i pamundur, për shkak të grilave që na ndanin gjatë vizitës.
Na flisni pak për familjen tuaj… dhe personalisht për ju, çfarë shkollimi keni, punën…?
Unë 12 vitet e para të jetës i kam kaluar në fshatin tim, Krushë e Madhe, pastaj gjatë luftës kemi qenë për një kohë në Zvicër si refugjat deri më 2002, ndërsa që 13 vite jetoj në Prishtinë së bashku me nanën Sevdijen si dhe motrën Brisildën.
Shkollën e mesme e kam përfunduar në shkollën “Xhevded Doda”, si dhe kam të përfunduar Fakultetin Ekonimik dega Menaxhment dhe Informatikë. Tani jam në Master në Menaxhment. Punoj si udhëheqës i Divizionit të IT-së në Ministrinë e Integrimit Europian. /tesheshi.com/
