Një rrjedhje e re e rrezikshme është zbuluar në raketën e NASA-s, duke rezultuar në anulimin e dytë të nisjes së misionit hapësinor pa pilot “Artemis 1”.
Një tjetër rrjedhje e rrezikshme hidrogjeni u zbulua në raketën e NASA-s, sipas AP, pasi ekipi i lëshimit filloi ta furnizonte atë me karburant gjatë testeve përpara se astronautët të hipnin aty.
Alarmi i presionit të tepërt u dëgjua dhe operacioni i rezervuarit u ndal për pak kohë, por nuk pati dëme dhe përpjekjet vazhduan. Por disa minuta më vonë, karburanti i hidrogjenit filloi të rrjedhë nga ndarja e motorit në fund të raketës. NASA ndaloi operacionet ndërsa inxhinierët u përpoqën të rregullonin problemin e energjisë. Orët e numërimit mbrapsht, sigurisht, vazhdonin të rrinin.
Problemi i ri teknik nuk u trajtua dhe kështu, NASA vendosi të anulojë përpjekjen e dytë për të shkuar në Hënë. Kujtohet se tentativa e së hënës është ndërprerë edhe për shkak të problemeve teknike në motor dhe rrjedhje karburanti.
Pse dështoi përpjekja e parë e misionit “Artemis 1”?
Një çarje në motorin 3 të raketës së fuqishme Space Launch System (SLC) ka “hedhur në erë” fillimin e misionit historik hapësinor të NASA-s Artemis 1 që shënon kthimin e SHBA në Hënë.
Inxhinierët e NASA-s vlerësuan problemin e gjetur në Motorin 3, një nga katër RS-25 (motorët) në raketën e fuqishme, e vendosur në pjesën e poshtme të saj.
Sipas kontrollorëve të nisjes, Motori 3 nuk mund të rregullonte siç duhet procesin e ventilimit dhe inxhinierët nuk ishin në gjendje të zgjidhnin problemin, duke vonuar kështu nisjen e misionit hapësinor të SHBA.
Siç raporton gazeta gjermane Bild, çarja e sistemit të mbrojtjes termike në një nga fllanxhat e motorit ishte arsyeja që NASA vendosi të shtyjë lëshimin e raketës “SLC”.
Karakteristikat e mega-raketës “SLS”.
SLS së bashku me Orionin janë 98 metra të gjatë. SLS, për të cilën u deshën më shumë se dhjetë vjet për t’u zhvilluar dhe ndërtuar, konsiderohet raketa më e fuqishme dhe më komplekse në botë, megjithëse, sipas Economist, është një ndërtim tepër i shtrenjtë i qeverisë dhe një humbje e parave të taksapaguesve. Nënkontraktorët kryesorë për programin Artemis janë Boeing për SLS dhe Lockheed Martin për kapsulën Orion.
Hera e fundit që një mega-raketë e tillë u lëshua nga Qendra Kennedy ishte në vitin 1973 kur një raketë Saturn V çoi në orbitë stacionin hapësinor Skylab.
Hapat e ardhshëm të NASA-s
NASA planifikon të nisë në vitin 2024 misionin e drejtuar “Artemis 2” rreth hënës, dhe në vitin 2025 misionin “Artemis 3” për të arritur në Hënë dhe për të çuar aty astronautin e parë femër.
Kështu, ka të ngjarë që këtë herë të vendosen themelet për një bazë hënore më të përhershme dhe praninë e astronautëve në satelitin e Tokës, me qëllimin përfundimtar të një “selie” në Planetin e Kuq në vitet 2030.
Megjithatë, disa ekspertë nuk e përjashtojnë që i gjithë ky akord të jetë shumë i “ngjeshur” dhe ambicioz, ndaj mund të shtyhet.
Njerëzit e fundit që ecën në Hënë ishin dy astronautët meshkuj të misionit Apollo 17 në 1972, ndërsa dhjetë astronautë të tjerë amerikanë i kishin paraprirë gjatë pesë misioneve të mëparshme, me uljen e parë në hënë nga misioni Apollo 11 në 1969. /tesheshi.com/
