Nëse “Pëputhen” është njolla morale e TCH, Grida Duma është njolla profesionale e kësaj media.
Interesante të dihet se cila ka qenë ajo mendje që i ka shkrepur që të zgjedhë këtë figurë për të bërë moderatoren e debatit të së enjtes në TCH, për të zëvëndësuar Ballën e larguar. Sepse, më e pakta do ishte një ngacmim prej famës politike, performancës së saj tërheqëse publike, për t’u gënjyer se mund të bëjë dhe moderatoren. Si ato përzgjedhjet për të drejtuar festivalin e RTSH-së, që zakonisht janë dështime katastrofike, edhe pse emrat që huazohen për atë punë kanë një farë suksesi nga aty ku merren – këngë, aktrim, gazetari.
Grida Duma as në politikë s’shkëlqeu, ndryshe s’do e kishte braktisur aq lehtësisht për moderimin. Dhe me ç’shihet, s’ka gjasa të shkëlqeje as në moderim. Aty ajo, kush e ndjek më vëmendje, jo që s’ka ndonjë talent apo aftësi për ta bërë atë punë, por është dhe kokë e këmbë deputete e jo ish-deputete. Të gjithë debatin e drejton me logon e PD-së në ballë dhe fjalorin opozitar në gojë.
E para gjë që do duhej të bënte në moderim, do ishte reformimi i gjuhës dhe i mendjes, duke dalë tërësisht jashtë selisë së PD-së, jo duke vijuar të jetë aty teksa ka hyrë në tjetër botë, me të tjera rregulla.
Të fundit debat që moderoi ishte ai mbi rastin e incidentit me Berishën, ku dikush, me probleme mendore, e
goditi me grusht atë që ndryshe njihet si lideri i opozitës. Paskal Milo, i ftuar për këtë rast, i kujtoi raste dhe më të rënda të ndodhura në vite, siç dhe 21 Janarin, por Duma, jo si moderatore por si deputete e PD-së, ndërhyn duke i thënë se është fjala për një lider, për goditjen e tij, e pandodhur kurrë.
Milo i kujton rastin me Fatos Nanon në Bruksel, në 2001-shin, kur ish-kryeministri u tentua të rrihej në kushte hoteli jo nga njerëz me kartelë psiqiatrike, por qartazi nga njerëz të PD-së, e që pasi Nano iu ikën, e pëson vetë ai, Milo, duke u rrahur në holl, aq sa u shfaq në Parlamentin Europian me fytyrë të mavijosur e syze të thyera. Ahere kishte ministër i Integrimit.
Grida Duma ngec në këtë moment, pasi humb avantazhin politik në fakte dhe argumente, por “gjen shpëtim” te Rama, rrahja e tij si publicist në ‘97-ën, duke ironizuar me daljen në fotografi të të rrahurit. Kjo i jep një lloj
relaksimi.
Tani është momenti për t’i thënë: Po, pas rrahjes Rama edhe ka nxituar të dokumentojë me foto atë që i kishte ndodhur. Mund të mos e kish bërë, por edhe pse e bëri, kjo ishte krejt e natyrshme. Ai ishte në konflikt me pushtetin dhe patjetër do donte ta kishte si provë atë që i ndodhi në errësirë. Tek e fundit, nuk është përfolur ndonjëherë se ai mund ketë manipuluar me rastin, ose me foton. Por Rama kurrë nuk morr as me rastin e as me foton. Prej kur ndodhi rrahja e tij e gjer më sot, ai nuk e ka përdorur në asnjë rast politikisht atë foto, pra nuk e ka bërë as pjesë as të akuzës ndaj kundërshtarit e as të narrativës së tij politike. E kundërta me Berishën e saj; fytyra e grushtuar e liderit demokrat, siç po jepen shenjat, do jetë një lloj flamuri për betejat e ardhshme opozitare. /tesheshi.com/
