Miratimi i draftit të Byrosë Kombëtare të Hetimit dje nga ana e qeverisë, ka qenë natyrisht në krye të të gjitha lajmeve, të cilat kanë analizuar dhe pjesë të rëndësishme të projektligjit.
Por ajo që ka qenë më e rëndësishmja për të rënë në sy, e që rrjedhimisht nuk është komentuar si një prej pikave më kruçale të këtij drafti, ka të bëjë me Drejtorin e Përgjithshëm të Byrosë së Hetimit.
Një nga pikat e draftit thekson se “Drejtori i Byrosë Kombëtare të Hetimit duhet të jetë vetëm me shtetësi shqiptare”.
Po përse është vendosur taksative kjo gjë?!
Dhe në fakt është një përcaktor që nuk ekziston as për Presidentin e Republikës. Për të gjithë postet e tjera thuhet se ai “duhet të ketë shtetësi shqiptare” dhe kaq. Nuk është vendosur asnjëherë përcaktori “vetëm”.
Siç mësohet nga burime diplomatike, kjo fjalë është vendosur me insistimin e LSI-së por edhe me përkrahjen e disa qarqeve të tjera politike në vend.
Ndërkaq, edhe një tjetër rast përjashtimor që ka pasur insistimin e LSI-së në ligjin e Byrosë ka qenë përcaktimi se drejtuesi i Byrosë Kombëtare të Hetimit duhet të vijë vetëm nga radhët e Policisë së Shtetit. Edhe kjo klauzolë është shumë kufizuese dhe deri diku absurde, pasi në krye të këtij institucioni mund të vihet një jurist, prokuror apo specialist investigimi.
Siç mësohet, të dyja këto pika të insistuara në qeveri nga përfaqësuesit e Ministrisë së Drejtësisë kanë synuar vetëm një gjë: që në krye të “FBI”-së shqiptare të vendoset një jurist që mund të vijë nga SHBA-ja por që ka edhe nënshtetësi shqiptare.
Në verën e shkuar, mediat shqiptare folën shumë për mundësinë e caktimit në këtë post të një prokurori shqiptaro-amerikan që punon pranë misionit të SHBA-së që po mbështet reformën në drejtësi.
Gjon Juncaj, një ekspert shumë i njohur në fushën e hetimit të korrupsionit të zyrtarëve të lartë dhe veçanërisht pastrimit të parave, erdhi në Tiranë dhe punoi me prokurorët antikorrupsion në Prokurorinë e Krimeve të Rënda.
U fol shumë për mundësinë e kontributit të një shqiptari të diasporës në institucionet shqiptare aq më shumë që ka edhe mbështetjen e SHBA-së.
Dhe në fakt të njëjtën gjë e kanë bërë edhe vende të tjera.
Kroacia për shembull, ku pas pavarësisë emëroi në poste shumë të larta ministra, prokurorë, ushtarakë e intelektualë, të cilët ishin shkolluar, punonin e jetonin në SHBA, Europë dhe Australi, duke patur dhe shtetësi nga këto vende.
Ata sollën mentalitetin e vendit ku jetonin të cilin e implementuan në vendin e tyre të origjinës, pasi gjëja më e rëndësishme ishte se nuk kishin lidhje tribale me të, nuk kishin interesa dhe pengje. Kjo ndodhi edhe me Bosnjën, por edhe me Maqedoninë me kaq shumë probleme ku u emërua një ministër nga diaspora e Austrialisë.
Vetëm Shqipëria nuk e bëri kurrë, edhe pse shqiptarët luten çdo ditë që të vijë dikush nga jashtë për t’i mbarësuar punët e këtij vendi. Dhe ja rasti ku erdhi: një prokuror amerikan me origjinë shqiptare, mund ishte ai “Di Pietro-ja” i politikës së këtushme të krimbur në korrupsion, por që ja kanë vënë stërkëmbëshin me një nen në ligjin e Byrosë së Hetimit, jo aq çuditërisht nga LSI-ja. /tesheshi.com/
