Është e çuditshme se si muslimanët shqiptarë, besimi i tyre, gjenden përherë në mes të stuhisë, edhe kur flasin, edhe kur nuk flasin, edhe kur falen, edhe kur nuk falen, edhe kur shkojnë në xhami apo zbresin për pak minuta në shesh, edhe kur agjërojnë e shtrohen në iftar!
Këtë herë dhuratën e kanë prej kundërshtarëve të kryeministrit të vendit, të çdo ngjyre qofshin, që kanë gjetur një fushë tjetër për ta goditur atë në përpjekjen e mundimshme për ta ulur në gjunjë: pjesëmarrjen e tij në iftare, së bashku me fjalën respektive aty ku gjendet.
E bukura është se, ndërsa kritikët e numrit një të qeverisë e akuzojnë atë për çshenjtërim të frymës së muajit të Ramazanit, vetë nuk përtojnë ta nëpërkëmbin këtë shenjtëri duke e sulmuar atë po në kontekstin e Ramazanit!
Të djathtë, konservatorë, qoftë dhe pëdëistë, të varfëruar, të margjinalizuar, të taksuar, të turpëruar, të papunë, të pastrehë, kanë tërë të drejtën për t’u qarë për atë që po i qeveris prej vitesh. Shumë prej ankimeve, kritikave, gjithçkaje të thënë kundër tij, janë shpesh plotësisht me vend, gjersa Rama nuk ka mundur, apo, më saktë, ka dështuar, të ngjallë sadopak optimizëm te popullata. Veç muaji i Ramazanit nuk mund të kthehet në instrument për ta kryqëzuar atë.
Në këtë pikëpamje, spikat një figurë e njohur dhe e shumërespektuar e publicistikës politike, që flet për përdorim politik të muslimanëve nga kryeministri në këto ditë agjërimi, por që vetë, me apo pa dashje, e shfrytëzon këtë muaj për të shprehur pakënaqësinë parimore, dhe njëkohësisht emocionale, ndaj tij.
Sido që emri i tij nuk po përmendet këtu, është e qartë se për kë bëhet fjalë, dhe duhet nënvizuar se integriteti i tij i lartë, natyra e tij tejet pozitive dhe aspak e përlyer, e bëjnë mjaft të vështirë edhe një kundërvënie modeste ndaj këndvështrimit të shprehur nga ai.
Një kandidat për deputet në zgjedhjet e shkuara parlamentare në listën e PD-së, e që në do t’ia kishte dalë në garë do t’i bënte nder kësaj partie, publicisti në fjalë nuk është kurrsesi i paanshëm në shkrimin e tij. Përkundrazi, duke qenë kritik i vazhdueshëm i ashpër i Ramës, është mjaft i anshëm, edhe pse mëton t’i ruajë muslimanët nga përdorimi politik prej të kritikuarit.
Kryeministri akuzohet për shumë gjëra në shkrim: për vajtjen në iftare, për fjalët e gjata, për mungesën e idesë se ç’është muaji i Ramazanit, për mungesën e përunjësisë, për qenien e tij kulturalisht antifetar, për antifetari dhe për fokus të kësaj antifetarie te Islami, për një gjuhë që e zhvesh Ramazanin nga shenjtëria, për citim të dijetarëve muslimanë pa e patur idenë se kush janë, për përdorim të Islamit dhe hoxhallarëve, dhe, në fund, për tallje me fenë.
Njëkohësisht autori shkruan se këtu, në Shqipëri, dhe në botë shtrohen iftare nga politikanët apo ka pjesëmarrje të tyre në to. Por, ndryshe nga ata, Rama nuk ka asgjë të saktë që bën në këtë aspekt!!!
Për të mos hyrë në të thella, a ka të drejtë Rama të shkojë në iftare, a ka të drejtë të flasë dhe në ç’gjatësi kohore? A nuk mundet ai të përmendë dijetarë muslimanë, edhe pse më herët mbase, siç pretendohet, nuk ua ka dëgjuar emrin? A mundet të jetë njëherazi antifetar dhe të marrë pjesë në iftare?
Qëndrimi këtu nuk mund t’i shmanget subjektivitetit, dhe ashtu siç shkruesi pretendon se çka bën Rama është veç paudhësi, një tjetër analizues mund të pretendojë të kundërtën! Veç pak gjë mjafton për ta shembur logjikën e kritikuesit: ai flet apriori për padije të kryeministrit për dijetarët muslimanë të cituar! Nga e di këtë?
Sikur të tëra këto qëmtime kritike të qëndrojnë e të jenë objektive, a nuk do të ishte më mirë që autori të përmbahej për pak ditë, për të mos i përzier muslimanët në një betejë politike ku ata nuk do të jenë gjithsesi të fituar?
A nuk është e pavend që hem kritikon Ramën për përdorim të Ramazanit, hem e përdor vetë këtë muaj për t’i rënë atij me kopaçe?
Pse nuk matet me të njëjtin kandar, fjala vjen, iftari i presidentit, fjalimi i tij, vetëm pak ditë pasi kishte kërcyer me Baftjarin dhe rakinë e Skraparit në sfond?
A është i denjë rreshtimi me kundërshtarët mediatikë, të një niveli tjetër, të Ramës që, ndryshe, e akuzojnë atë se po tenton të shkatërrojë sekularizmin në Shqipëri?!
E nëse ai niset nga një merak i përdorimit të muslimanëve, ndonëse me qëllimin për të goditur Ramën, këta të fundit, pa asnjë merak për muslimanët, dhe ndoshta diçka më keq se kaq, ama me ta në qendër, na dalin me tezën e shkatërrimit të sekularizmit!
Ka pak arsye për ta dashur Ramën, veçanërisht nga pozitat e konservatorit, veç është e tepërt ta sulmosh atë duke përdorur Ramazanin, iftaret, muslimanët. Aq më tepër kur je një prej tyre. Aq më keq kur kjo të vë në rresht me të tjerë me interesa krejt të tjera.
Pozita kryeministrore ia lejon Ramës të shkojë dhe të flasë në iftare; nisur nga pozitat e respektuesit të Ramazanit, të agjëruesit, goditja e tij kësisoj nuk lë shije të mirë.
Më e pakta, çshenjtërimi i muajit të Ramazanit, edhe në qoftë i tillë, nuk meriton përgjigjen me të njëjtën monedhë. Ka muaj të tjerë plot për t’u marrë me Ramën. Nuk ka pse muslimanët të jenë garniturë në këtë mesele. /tesheshi.com/
