“Lërini ata të ndryshojnë gradualisht të menduarit dhe të kuptuarit e tyre dhe të transformojnë vlerat dhe pikëpamjet e tyre për jetën duke ndryshuar mjedisin dhe punën” – është ky një një citim nga Raporti Nankai, një raport i prodhuar nga Instituti Kinez i Pasurisë dhe Ekonomisë në Universitetin Nankai.
Teksti u botua gabimisht në faqen e internetit verën e kaluar, shpejt u hoq, por Dr. Adrian Zenz e kapi dhe kështu arriti në informacionin kryesor për analizën e tij të “Punës së Detyruar dhe Zhvendosjes së Dhunshme në Xinjiang” botuar të martën nga Fondacioni Amerikan Jamestoën.
Raporti Nankai zbulon informacione në lidhje me planet e qeverisë kineze për të dobësuar kohezionin e komunitetit duke zhvendosur forcën e punës së pakicës muslimane ujgure në provincën perëndimore të Xinjiang (Turkestani Lindor).
Raporti Nankai ofron “prova të forta dhe të rëndësishme të rekrutimit të detyruar në shkallë të gjerë si pjesë e zhvendosjeve të krahut të punës dhe për të kuptuar natyrën e transferimeve të tilla në provinca të tjera”. Ai shprehet se këto transferime – të rreth 1.6 milion njerëzve – kanë për qëllim “të ulin kostot e punës për kompanitë”, shkruan Dr. Zenz në dokumentin e tij. Ai shton se raporti zbulon plotësisht se projekti “zbutja e varfërisë” në rajon ka çuar në një rezultat jashtëzakonisht negativ.
Është konfirmuar se shteti ka marrë masa drastike afatshkurtra për të vendosur shumë ujgurë në “qendrat e arsimit”, e cila është një eufemizëm për kampet e riedukimit. Raporti thekson se transferimet e punës janë një masë afatgjatë që synon “asimilimin”, “zvogëlimin e dendësisë së popullsisë së ujgurëve” dhe “zbutjen e ndikimit të fesë”. E gjithë kjo, kuptohet, duhet të kryhet “në heshtje”, pa ndonjë nevojë për publicitet të tepruar në nivelin ndërkombëtar.
Veçanërisht interesante janë të dhënat për “zvogëlimin e kostove të punës” për kompanitë, që, përkthyer, do të thotë se është punë e detyruar për të cilën, si rregull, nuk paguhet. Dhe për të qenë në gjendje të organizonin transferimin e njerëzve, ata së pari u privuan fshatarëve dhe mbarështuesve të bagëtive, ujgurëve, të drejtën e tokës dhe tufave për t’i marrë ato, thekson Dr. Zenz, pra duke “i çliruar” që ata që të mund të bëhen punëtorë në industri (në përputhje me tezën që ishte e vlefshme në të gjitha regjimet komuniste, se ishte e nevojshme për të forcuar klasën punëtore).
Megjithëse ata vetë nuk e kërkuan këtë, kjo nuk i shqetëson shumë arkitektët e “zhvendosjes së njerëzve”. Në të njëjtën kohë, po zhvillohet procesi i sjelljes së 300,000 kinezëve në provincë deri në 2022, që për pasojë do të ishte një pozicion me ndikim dhe kështu “do të optimizonte strukturën e popullsisë së Xinjiangut jugor”. /tesheshi.com/
