Nga Bujar M. Hoxha
Nga fundi i muajit të shkuar parlamenti mori në shqyrtim ligjin për arsimin e lartë, gjatë së cilit u pa Lindita Nikolla, ministrja e Arsimit, të shkonte pranë Berishës dhe të fliste me të. I pamësuar me një normë të tillë qytetare aspak të jashtëzakonshme, publiku i gjerë rendi ta komentonte këtë herë si blasfemi, herë si fitore të Berishës, e nganjëherë si shprehje të “rilindjes” sonë të saponisur. Ministrja shkoi më tej, teksa, duke iu përgjigjur interesit të opinionit, lëshoi ca fraza me tone pozitive për ish-kreun e PD-së, ish-presidentin e ish-kryeministrin.
Menjëherë pas kësaj ngjarjeje “apokaliptike”, Andrea Stefani nuk përton të shkruajë te gazeta Dita një artikull të gjatë, kryekëput si një qortim të rëndë ndaj ministres. Fjalët hyrëse të shkrimit e përshkruajnë tragjizmin me të cilin e ka përjetuar artikullshkruesi bisedën e Nikollës me Berishën, “Pas deklarimit të beftë të Ministres së Arsimit se Sali Berisha ka kontribuar për demokracinë. Çfarë fshihet pas kësaj deklarate? Një mungesë dhimbjeje për të vrarët e ‘Gërdecit’ apo ‘21 janarit’? Harresë për korrupsionin galopant të qeverive të Berishës aq vrasës të demokracisë? Apo një tjetër kompromis ‘historik’?”
Por ende nuk duket që diskutimi të ketë shteruar. Eshtë radha e Fatos Tarifës të ulet e të shkruajë tre ditë më pas një përsiatje të gjatë, të përshkruar nga fillimi në fund nga një telendisje e Andrea Stefanit. Titulli i shkrimit të Tarifës te Mapo nuk lë vend për dyshime: “Zbulimet e mëdha” dhe “burrëria” e një analisti.
Tarifa nuk përmbahet, ndërsa e çmonton pa pikë mëshire figurën e Stefanit: “Nga eksperienca kam vënë re se njerëzve me deficite të theksuara arsimore e kulturore u pëlqen të citojnë, vend e pavend, shprehje e aforizma nga autorë që nuk i kanë lexuar e nuk i njohin dhe, për këtë arsye, nuk janë në gjendje t’i vendosin mendimet e tyre në atë kontekst në të cilin ato janë formuluar. Feuerbach, Fromm dhe Arendt janë vite drite larg kontekstit në të cilin përpiqet t’i vendosë këta autorë Andrea Stefani. Ata kanë shprehur ide krejt të tjera nga ato që forcërisht përpiqet të argumentojë ky analist. Nuk thonë kot, sa më pak të dish, aq më i ditur beson se je.”
Fjalët e hidhura nuk marrin fund këtu. Andrea Stefani vonon, por nuk harron. Në numrin e sotëm të së përditshmes Dita, i përfoluri Stefani e fshikullon kundërshtarin e ri (së paku nga çka perceptojmë prej larg, në mos pastë një hatërmbetje të vjetër nga të dy palët) që në titull, duke luajtur me fjalët: “Filozofi” Fatos në kërkim të një tarife?
Pas një endjeje të gjatë në kërkim të krenarisë së humbur nëpërmjet hedhjes poshtë të tezave të kundërshtarit me gjithfarë argumentash, nëpërmjet çmitizimit për të mijtën herë të Berishës, të kthyer në obsesion për të, Andrea Stefani e ruan qershinë e tortës për në fund: i kujton Tarifës të shkuarën si ish-ambasador në SHBA dhe përfoljen për vjedhje fondesh, duke futur në lojë dhe Mero Bazen. E bën këtë duke cituar një artikull të këtij të fundit te Tema në 10 maj të 2005-ës: “Skandali…në të vërtetë çmonton në detaje banalitetin e ambasadorit shqiptar në Uashington. Ai nuk është as intelektual, as diplomat, as komunist, as perëndimor, as lindor, por thjesht një hajdut i neveritshëm, nga ata që raca krenare e hajdutëve të Tiranës nuk e pranon as në bisedë.”
Bëhet fjalë për një libër të botuar nga Tarifa në Holandë me paratë e taksura për riparimin e godinës së ambasadës shqiptare në Uashington. Kështu pretendon së paku autori.
Stefani nuk ka më mëshirë, dhe i turret ish-ambasadorit, “E vura në thonjëza ‘filozof’ sepse nuk mendoj se mund të jesh edhe filozof edhe hajdut. Aq më keq edhe pedagog! Nuk është sharje. Eshtë e vërteta e faktuar, e hidhur, e një vesi të turpshëm!”
Dy artikullshkruesit nuk duket se kanë vullnetin për t’i lënë gjërat me kaq. Petët lakrorit pritet t’ia heqë rishtas Tarifa, i cili ka radhën për t’u kundërpërgjigjur. Nikolla e Berisha me siguri do të jenë duke shijuar pushimet, me shpirtin të prehur nga ndjesia se nuk kanë bërë asgjë jashtë caqeve të së mundshmes në politikë, ndërsa Andrea Stefani dhe Fatos Tarifa do të vazhdojnë t’i heqin puplat njëri-tjetrit. I pari duhet ta pranojë, ndoshta me shumë dhimbje, se Berisha doli prapë i fituar! /tesheshi.com/
