Ata e quanin “Zotëria i fundit” i Formula 1 sepse kishte sjellje të butë. Ai ishte një pianist i shkëlqyeshëm, duke argëtuar kolegët e tij pasi luante me mjeshtëri në piano edhe mes garave.
Në këtë ditë 34 vjet më parë, Elio de Angelis, një pilot italian F1 që kishte shumë tifozë në mbarë botën, dha frymën e fundit pas një aksidenti në pistë.
Ai lindi në Romë në 26 mars 1958, dhe pas pjesëmarrjes së zakonshme në kategoritë e ulëta, në 1978 ai mbërriti në portat e Formula 1. De Angelis u përzgjodh nga Enzo Ferrari për të zëvendësuar Niki Lauda-n në radhët e Ferrarit, por edhe pse u testua me me sukses në rrugën e Fioranos, në fund Commendatore vendosi të përzgjedhë kanadezin Gilles Villeneuve.
Prandaj, piloti italian duhej të priste një vit tjetër për debutimin e tij në F1, i cili ndodhi në 1979 në ekipin Shadow. Ai përfundoi garën e parë në vendin e shtatë dhe menjëherë tërhoqi vëmendjen e shefit të Lotus-it, Colin Chapman, i cili e morri për sezonin pasardhës për të qenë shoku i skuadrës së të famshmit Mario Andretti.
De Angelis u bë gati fituesi më i ri i garës F1 kur përfundoi i dyti në Grand Prix të Brazilit në 1980 në Sao Paolo.
Viti 1984 ishte sezoni më i mirë i Elia de Angelis në F1. Ai mblodhi me zell pikët, e tejkaloi plotësisht shokun e tij të skuadrës Nigel Mansell dhe në fund fitoi vendin e tretë në renditjen e përgjithshme, prapa tandemit të paprekshëm të McLaren, Niki Lauda – Alain Prost.
Sezonin tjetër (1985) ai pati rivalin më të ashpër të mundshëm në shtëpinë e tij – yllin e ri Ayrton Senna. Edhe pse Senna kishte fituar tashmë në Estoril në ballafaqimin e tyre të dytë, De Angelis pranoi me gatishmëri sfidën dhe nuk ishte inferior ndaj tre herë kampionit të ardhshëm botëror.
Tashmë në garën tjetër në Imola, italiani fitoi me një rezultat të çuditshëm, pasi Senna dhe Johanssson (Ferrari) u larguan në xhiron e fundit, ndërsa Prost u skualifikua për shkak se McLareni peshonte dy kilogramë më shumë sesa lejohej nga rregulloret.
Për pjesën më të madhe të sezonit, De Angelis u vendos më mirë se Senna në renditjen e përgjithshme, dhe vetëm në fund brazilianin morri fitoren në duelin e brendshëm të Lotus-it me një ndryshim të vogël në pikë (38:33). Prapëseprapë, De Angelis vendosi të largohej nga hambari i famshëm britanik, i irrituar që logjistika e ekipit ishte drejtuar kryesisht drejt Sennës.
Ai u transferua në Brabham, i cili i përgatiti një ultramakinë jokonvencionale, një BT55. Shasia rezultoi efikase, por problemi ishte vendosja e motorit me 4 cilindra të BMW-së me turbo që duhej të ngjitej në një kënd prej 72 shkallësh.
Pas një fillimi të dobët të sezonit, De Angelis testoi makinën në pistën franceze “Paul Ricard” në mes të majit 1986. Gjatë provës, me shpejtësi të plotë, krahu i pasëm u shkëput, makina u përplas në gardh dhe morri flakë. Përplasja në vetvete nuk ishte fatale për De Angelis, ai kaloi me vetëm një rruazë të thyer dhe djegie të buta.
Por ai nuk mund të dilte nga makina e tij, pasi rastësisht testet nuk ishin arsye për të punësuar shumë staf shërbimi në pistë. Kësaj iu shtua dhe pritja e një helikopteri shpëtimi, kështu që piloti italiani thithi shumë tym.
Ajo thithje rezultoi të jetë fatale për të: Elio de Angelis vdiq 29 orë më vonë, më 15 maj 1986, në një spital në Marsejë. /tesheshi.com/
