Siç e nis dhe Afrim Krasniqi shkrimin e tij të sotëm, 19 tetori është një ditë pushimi në nderim të Nënë Terezës. Veçse ai vë gishtin në plagë, duke kujtuar se ne i shfrytëzojmë ditët përkujtimore për t’u ulur nga kafeneja në kafene, ndërsa nuk bëjmë asgjë për atë çka përkujtohet.
Ja ç’shkruan ai: “…A nuk mbushim sot me pije dhe kafe baret, restorantet, lokalet; a nuk mbyllim sot shkollat, universitetet, akademitë, zyrat e shtetit, në kujtim të Nënë Terezës? Po, e kemi bërë dhe e bëjmë, madje me shumë dëshirë. Kështu veprojmë çdo 19 tetor, ashtu siç veprojmë edhe 17 ditë të tjera të vitit, gjatë së cilave shënohen festat fetare, festa kombëtare, festa e gruas, e punëtorëve, dhe plot e plot të tjera….”
Më tej ai sjell në vëmendje se ajo u refuzua tre herë nga shteti komunist që të hynte në Shqipëri, e se dhe kur erdhi po ky shtet u kujdes më shumë për autografe e foto se për korrigjimin e gabimeve historike.
Ai kujton se ende nuk ka asgjë në fushën studimore për të, “…as shteti, as shtëpitë botuese dhe asnjë ent tjetër publik nuk ka investuar ende një kolonë studimore, monografike apo përshkruese mbi Nënë Terezën.”
Krasniqi vë në pah mungesën e një muzeu për të, a të një shkolle që të mbajë emrin e saj, të kalimit në heshtje të ditëlindjes e të përvjetorit të vdekjes së saj, duke e quajtur politikën shqiptare mosmirënjohëse, pa kujtesë, e antivlerë.
Në fund ai i kthehet prapë ditës së pushimit, me mendimin se 19 tetori nuk duhet të jetë i tillë, “Ndaj 19 tetori nuk meriton të jetë ditë pushimi…. 19 tetori duhet të jetë një ditë reflektimi qytetar, për të rikthyer ndërgjegjen dhe vlerat, për të apeluar fitoren e së mirës, ndjenjat humane dhe ndihmën për njerëzit në nevojë…” /tesheshi.com/
