Nga Blendi Gashi
Komandant “Kapuçi” – kjo është nofka që barte në luftë Mujë Krasniqi tani dëshmor i kombit. Saktësisht dje më 14 dhjetor janë bërë 18 vjet nga rënia e tij bashkë me 41 luftëtarët (në mesin e tyre edhe vëllau i tij Alia) të tjerë në kufirin shqiptaro-shqiptar pas një prite nga forcat policore serbe.
Muja, ishte njëri ndër tre ushtarët që bëri paraqitjen publike të UÇK-së në Llaushë së bashku me Daut Haradinajn e Rexhep Selimin), në fshatin Llaushë të Drenasit ku në varrimin e mësuesit Halit Geci të vrarë nga forcat serbe.
Prej vitit 1990 e këndej ka qenë gjithnjë në shënjestër të përndjekjes së milicisë serbiane, ashtu si edhe familja e tij.
Trualli i familjes së prindërve Halil e Shehide Krasniqi nga fshati Çabiq i Klinës, lindi 11 fëmijë, ndër ta gjashtë djem, katër nga të cilët ishin ushtarë të UÇK-së, kurse dy ndër ta, Muja e Aliu, ranë dëshmorë.
18 vjet pas nga rënia heroike të bijëve, prindërit Halili e Shehidja në një rrëfim për portalin tesheshi.com regojnë se kush ua dha lajmin e kobshëm për vrasjen e bijve.
Prindërit e Mujës përkundër dhimbjes që ndjejnë janë krenar që vendit ja dhanë dy djem dëshmorë, Mujën dhe Aliun.
14 dhjetori 1998, ditë e kobshme…
Shehide Krasniqi, nëna e Mujës edhe pse mundohet të jetë e fortë në sytë e saj shihet dhimbja e madhe për humbjen e dy djemve.
Ajo thotë se 14 dhjetori ka qenë një ndër ditët më të rënda për familjen e tyre, e sidomos për të dhe bashkëshortin Halilin dhe familjen në përgjithësi.
“Me thënë të drejtën edhe unë si nënë në një mënyrë kam qenë e përgatitur sepse Muja është përballur disa herë me vdekjen, por edhe përkundër se me plagë në trup pasi ëhtë plagosur dy herë, ai asnjëherë nuk është ndalur. Unë si nënë kurrë nuk mund të pajtohem që Muja por edhe djali tjetër Alia nuk janë fizikisht me ne. Ajo ditë ka qenë e kobshme, sepse aty më kanë kan mbetur dëshmorë dy djem, Muja dhe Alia, bashkë me ta edhe Beqir Gashi, dhëndrri im(burri i vajzës sime). Kujtoi biseden e fundit që bëra me Alinë. Më tha nënë po shkoj me marrë bacën Mujë në Shqipëri pasi atje ishte për shërim ”, tregon nënë Shehidja, për tesheshi.com.
“Dhimbja e madhe por krenar që bijtë dhanë jetën për çlirimin e vendit…”
Halil Krasniqi, babai i ish – komandant “Kapuçit”, edhe pse mundohet të jetë i fort, e pranon se jeton me dhembjen dhe mallin për humbjen e dy djemve, por njëherit është krenar që ka rritur fëmijë trima që dhanë jetën për lirinë dhe çlirimin e vendit.
Baca Halil tregon për lajmin e kobshëm që morën ditën e 14 dhjetorit të vitit 1998, pra 18 vjet më parë.
“Lajmin për vdekjen e Mujës dhe Alisë e kam marr nga nipi, Ilaz Selimi (vëllau i deputetit aktual Rexhep Selimi) i cili më ka thënë daja Lilë bëhu i fortë, sepse daja Mujë me dajën Ali dhe Beqen (dhëndrrin), kanë ra në prit në kufi. Ishte lajm tejet i rëndë për familjen tone, sidomos për mua dhe gruan time pasi nuk është e lehtë të mësosh se për një ditë të kanë vdekur dy djem.
Kur morën lajmin e kobshëm familja ime ka qenë e vendosur në fshatin Baicë të Drenasit, sepse ishim larguar nga fshati ynë për shkak të forcave paramilitare serbe.
Sot kemi dhimbje ende për ta, sidomos për Alinë, por në të njëjtën kohë jam edhe krenar për ta, e di se kanë luftu, dhe se kanë dhënë jetën për këtë tokë të shtrenjtë, për lirinë e këtë popullit”, thotë Halil Krasniqi, për tesheshi.com.
Baca Halil thotë se shtëpia e tij është e mbushur me plotë fëmijë dhe dy prej tyre mbajnë emrat e Mujës dhe Alisë, për çka shprehet i lumtur që mund të thërras sërish këta emra dhe ata t’i përgjigjen.
“Kam plot shtëpinë me fëmijë. Dy prej tyre mbajnë emrin Mujë e Ali, një tjetër Ardian që është pagëzuar në emrin e shokut të djemve të mij, dhe fëmija tjetër me emrin Flamur, si simbol kombëtar”, thotë Halili.
“U harrua amaneti i bijëve të mi”
I pyetur se a kanë dhënë jetën dy bijtë e tyre për Kosovën që e kemi sot, baca Halil shpreh pakënaqësinë e tij për mënyrën si është zhvilluar shteti ynë.
“Ata (bijtë e mi) nuk kanë luftu për këtë Kosovë që e kemi sot, të ndarë, të coptuar. Amandti i tyre u harrua, varrezat e djemëve dhe shokëve të tyre kanë mbetur për mjerim. Gjithashtu edhe kulla ka mbetur gjysmë qe dhjetë vite. Politikanët tonë po shkelin mbi gjakun e dëshmorëve”, thotë babai i ish-komandant “Kapuçit”.
Baca Halil tregon se edhe cilët kanë qenë shokët më të mirë të djalit të tij Mujës.
“Shoktë më të mirë i ka pasur Adem dhe Hamëz Jasharin. Në këtë familje të madhe biri im është strehuar me muj të tërë. Shokë po ashtu i ka pas edhe Luan Haradinajn, Zahir Pajazitin, Abedin Rexhen, Fehmi Lladrovcin etj. Kurse, prej të gjallëve shok i ka pas Rexhep dhe Sylejman Selimin, Lahi Ibrahimaj, vëllezërit Haradinaj, (Ramushin dhe Dautin), Nait Hasanin, Ilaz Derguti, Hashim Thaçin, Kadri Veselin, Azem Sylën, Fadil Bekën e Ali Gashin”, tregon baca Halil. /tesheshi.com/
