Kur kandidati pro-rus Robert Fico morri një fitore relative në zgjedhjet sllovake disa javë më parë, një ndjenjë shqetësimi mbretëroi në qarqet politike të Brukselit zyrtar.
Pas Hungarisë, kryeministri i së cilës Viktor Orban është hapur në anën e Rusisë, është hapur një mundësi reale që një vend tjetër në lindje të Bashkimit Evropian të ndryshojë kursin e tij politik.
Kështu, zgjedhjet parlamentare në Poloni shkaktuan shqetësim edhe më të madh se një ndryshim i mundshëm i kursit sllovak.
Kur u bë e qartë në fillim të kësaj jave se forcat demokratike dhe pro-liberale në Poloni do të jenë, në fund të fundit, forca politike mbizotëruese në vend, shumë morën frymë të lehtësuar.
Frika se lindja e Bashkimit Evropian po lëviz politikisht dhe sentimentalisht drejt Rusisë është zbutur. Duke gjykuar nga vazhdimësia e politikës dhe fuqia parlamentare e fituesit, Polonia mbetet në rrugën e Bashkimit Evropian, veçanërisht në raport me Rusinë, e cila aktualisht është çështja më e rëndësishme e politikës së jashtme të përbashkët të BE-së.
Kur komisioni zgjedhor polak shpalli rezultatet zyrtare të zgjedhjeve, u bë menjëherë e qartë se partitë opozitare kishin shumicën në parlament.
Eshtë e sigurt se, me 248 vende në dhomën e ulët, Platforma Qytetare e Donald Tusk për herë të tretë dhe të majtët mund të formojnë një qeveri të re polake.
“Grusht shteti” i pritshëm politik, tashmë është e qartë, nuk ndodhi dhe Polonia, për lehtësimin e madh të administratës së Brukselit, mbetet një aleate në përballjen me Rusinë dhe një hallkë e rëndësishme në ofrimin e ndihmës gjithëpërfshirëse për Ukrainën.
