Mbrëmja e së mërkurës rezervoi “Zaganin nr.2”, dëshminë e një ish-oficeri policie në Komisariatin e Fushë Krujës, i cili nga arratia denoncoi rastin e tij, duke thënë se ishte kërcënuar me jetë – pistoletë në kokë – nga vëllezërit Rahman e Rexhep Rraja, i pari deputet i zonës, për çështjen e një denoncimi ndaj të birit, bërë nga një vajzë që ishte e lidhur me të. Emiljano Nuhu me origjinë nga Berati e me detyrë në policinë e Fushë Krujës, ia rrëfeu historinë e tij, ashtu si dhe ish-oficeri i anti-drogës së Vlorës Dritan Zagani, gazetarit Basir Çollaku, duke zgjedhur si ekran Shijak TV. Pra, një zgjedhje e qartë politike. Shijak TV, edhe pse një televizon i dalë jashtë tregut dhe më shumë se periferik, ende përpëlitet me linjën e saj editoriale tradicionale si anti e majtë, ndërkohë që dhe gazetari Çollaku, është qartazi i pozicionuar politikisht.
Serioziteti i çështjes, lipset të ketë një përzjedhje cilësore dhe për ekranin – që mirë është të jetë brand e jo mall pa vlerë në treg, e po ashtu për gazetarin para së cilit do jepet rrëfimi.
Basir Çollaku nuk është ende një histori gazetarie. Përballë Zaganit e Nuhut, në dy raste ai ka bërë përcjellësin e një dëshmie, por jo krijuesin e një dosjeje që ka në thelb një punë të mirëfilltë investiguese. Këtu është rasti për të kujtuar se vite më parë, kur kolegu Cvollaku morri drejtimin e një televizoni të ri, MediaSat – kthyer më pas në Scan – inicioi një emision investigativ. Meqë ekrani i ri ishte afër pushtetit të kohës – bëhet fjalë për vitet 2006 – 2007 – 2008, pra kur qeveriste PD – goditja e parë iu rezervuar kokës së opozitës, Edi Ramës. Produkti investigues ishte vrapi i mëngjesit që ai bënte në lëndinat e Pezës, pasi zgjodhi të jetonte një farë periudhe pikërisht në Pezë, në pronat e mikut të tij Dash Peza.
Ish-gazetar i pavarur, koleg në një redaksi me Artan Hoxhën gjatë viteve kur punonin që të dy te faqja e Kronikës e Shekull-it, ndryshe nga Hoxha që mbeti gazetar, Çollaku pati një devijim si rrogëmarrës gjatë viteve të qeverisjes së PD-së, kur në administratën shtetërore pati dhe disa pozicione në distancë me gazetarinë e mirëfilltë, siç ajo e zëdhënësit të Arsimit(!); e ndërkohë, kthimin si gazetar, e pati me Zaganin. Gjithsesi, duke iu referuar tregut të gazetarëve të kronikës, Çollaku nuk është zgjidhja më e duhur në aspekt të seriozitetit të çështjes, paanësisë së saj politike të pretenduar, kur është fjala për dëshmi denoncuese siç ajo e Zaganit apo kjo e Nuhut së fundi. Fakti që Nuhu zgjedh Ccollakun e TV Shijak, më pas fut fraza ekstra politike në dëshminë e tij, të cilat dalin jashtë kuadrit të ftohtë profesional, shtoi kësaj dhe një shoqërim me Zaganin në Zvicër – siç e ka faktuar së fundi gazetari Hoxha – e ngarkojnë me shumë hije dyshimi tiradën denoncuese të policit në arrati.
Kolegë të tij në Fushë Krujë, në pësh-pëshet e kësaj dite, duke qenë se edhe e kanë njohur nga afër, nuk kanë asnjë dyshim se ai është investuar në sajimin e kësaj skeme në funksion të marrjes së azilit. Preng Laska, një prej oficerëve mw me pwrvojw nw zonw, wshtw i bindur pwr këtë.
Nga ana tjetër, familja e deputetit Rraja, siç dhe ai vetë, nga dëshmitë e banorëve vizatohet si “pa probleme”, paçka sjelljes së të birit me vajzën, ku një incident privat mes tyre ka prodhuar zinxhir një tjetër sagë të ngarkuar policore e politike bashkë. Kryetar komune për disa mandate në Nikël, Rahman Rrahjas i dedikohet rregullimi i furnizimit me energji elektrike i zonës, për të cilën ka vuajtur për vite me radhë. Por e gjithë ngjarja, me anët e saj të qarta e të errëta, ka në qendër të saj dhe kreun e deputetëve socialistë, nr.2 të PS, Tauland Balla.
Racionalisht, prania e tij në komisariat, prezenca e tij kur dikush nxjerr pistoletën dhe ia vë tjetrit në kokë në kushte zyre, siç oficeri Emiljano Nuhu pretendon se ka ndodhur me të, është e pamundur. Balla, edhe në qoftë i inkriminuar, nuk mund ta shesë veten kaq lirë për vetë staturën e lartë politike që ka, duke pranuar të gjendet në situata e rrethana ekstremisht kompromentuese e me risk të madh mbi të.
Më pas, vizatimi që Nuhu i bënte Ballës, duke i dedikuar një pjesë të mirë të dëshmisë së tij me gjuhë politike me shumë se të ftohtë – profesionale, e ul ndjeshëm kofiçientin e vërtetësisë se atij zhvillimi, referuar gjithë asaj çfarë ka thënë polici në arrati. Vetë arratia e tij, alla Zagan, e kompromenton dëshminë. Denoncimi në emër të së vërtetës dhe moralit, duhet shoqëruar dhe me riskun përkatës kur tentohet të jetë sa më e plotë dhe e besueshme. Zerimi i riskut me “ikje”, aq më tepër kur ta bën “me sy” azili, të kthehet në boomerang më pas (siç). /tesheshi.com/
