Doni të dini se si një njeri kalon në delirantizëm pasi ka dështuar të bëjë një karrierë imponuese, hem si jurist e hem si politikan? Ky është Ylli Manjani. Krejt pabesueshëm, kjo figurë me mungesë të theksuar mençurie në nivel urtësie, u shfaq si folës në protestën për Belerin në Himarë, për të thënë se mbajtja në burg e tij është e padrejtë, juridikisht sipas tij, por jo vetëm kaq. “Nuk bëhet shaka me nervin e
himarjotit. E ka gabim ai që luan me nervin e himarjotit, do ta ketë shumë më keq”, tha Manjani, me një lloj patetizmi e folklorizmi politik pa sens, siç ishte krejt pa sens prania e tij aty, në një prej shfaqjeve më të shëmtuara të “teatrit grek” me Himarën.
Qasjet e tij kritike në terma juridikë, Manjani mund ta kish bërë sërish aty, te FB i tij, e vetmja gjë ku merr e jep, pas një dështimi spektakolar në politikë, pa qenë nevoja të bëjë delirantin në Himarë, në tribunat e helenizimit me patjetër të Himarës, siç nuk e fsheh dot as Beleri e as Athina.
Para se të shkojë te padrejtësia juridike ndaj Belerit, ky inatçor i rëndomtë politik që kurrë s’ka rrezatuar klas politik apo urtësi politike, ai duhej të denonconte më të rëndën në politikën shqiptare: mbështetjen e dyshes Berisha-Meta ndaj një figure jo thjesht filogreke, por dhe me akuza si vrasës në emër të Vorio Epirit, të dy ushtarakëve të shpallur “Dëshmorë të Atdheut”, i cili as nuk e fsheh kauzën që përfaqëson, atë që mund ta çojë Himarën në “Veriun nr. 2”, tashmë në Jug, në Breg, me Greqinë e kapur me thonj te sajesa e saj minoritare me “qitje të largët”.
Kjo Greqi që kërkon drejtësi për Belerin, e ky Beler që pretendon se qeveria po rrëmben toka greke, është shtet me kusure të mëdha si në padrejtësi ndaj shqiptarëve e si në rrëmbim tokash e pronash shqiptare. Dhe ky nuk është patetizëm, por realitet.
Ylli Manjani, si një dritëshkurtër i provuar, nuk ka mundur të shoh kaq gjerë, kaq thellë, qoftë dhe më të
tillë kuti drejtësie, për të mos u gjendur aty, si një turp që do i mbetet sa të ketë frymën.
Post Scriptum: Janë disa episode jete ato që shenjojnë saktë e qartë karakterin e njeriut, atë që është, në të vërtetën e tij që mund të jetë e dhimbshme apo e kundërta.
Vite më parë, Ylli Manjani do i hapte luftë ish-ambasadorit Lu. Por një ditë hiç të bukur, pavarësisht se e ngrohtë pranverore me plot diell, Manjani do bënte paqe me njeriun e SHBA-së në Tiranë, duke iu bashkangjitur atij në paradën LBGT.
Ajo e kjo e Himarës, janë leximi më i saktë për Ylli Manjanin, të deliruarin që tashmë jeton me atë që s’mundi të jetë: i suksesshëm!
Është dhe një i tretë: kalimi dikur në LSI(!) /tesheshi.com/
