Filmat horror na kanë mësuar si të frikësohemi nga palaçot dhe kukullat. Po që kur kukullat janë kthyer në diçka të frikshme?
Që prej krijimit njeriu është i prirur të jetë një qënie sociale dhe truri ynë është krijuar që të lexojë fytyrat për të vlerësuar shenjat trupore si buzëqeshjen, qëllimet, mimikat, rrezikun etj.
Me zhvillimin e teknologjisë apo me përvetësimin e teknikave që i shndërrojnë kukullat në formë origjinale, atëherë truri ynë i njeh si diçka tepër të ngjashme me qëniet njerëzore.
Mirëpo, në mungesë të efekteve emocionale shkakton atë që njihet si “zona e çudirave”, një ndjenjë midis të vërtetës dhe fallcos që përkthehet nga ne si një ndjenjë frike.
Në vitin 1970 inxhinieri i robotikës japonezi Masahiro Mori, pas një sërë vëzhgimesh vuri re se sa më të ngjashëm janë robotët me njerëzit aq më të frikshëm bëhen.
Pediofobia apo frika ndaj kukullave shpjegohet me “zonën e çudirave” dhe është një formë e automatonofobisë, frikës ndaj gjërave që duken si njerëz dhe përfshin këtu frikën nga robotët, pikturat, fotografitë dhe statujat që janë shumë origjinale. /tesheshi.com/
