Shqipëria futet në sistemin e ri me një Drejtësi që nuk ishte e tillë, por një organ nën diktatin e Sigurimit të Shtetit, nën hetuesinë komuniste, etj.
Shansi ishte që në hyrjen e një shteti të ri të sundimit të ligjit, prokuroria dhe gjykatat do të ishin shteti real, fuqia e një mekanizmi që jo vetëm ndëshkon fajtorin por që paralajmëron e parandalon krimin.
Ka një pasaktësi shumë të madhe në analizimin e fakteve në ngjarjet e pasviteve ‘90 të shekullit të shkuar.
Varja e dy personave në Fier që kishin vrarë një familje të tërë, ku procesi u mbyll brenda ditës, konsiderohet se solli një paqe sociale në vend dhe krimi u fsheh.
Është realisht jo e vërtetë.
Antishteti apo krimi jo vetëm që ngriti krye por u bë me pushtet dhe pati guximin të sulmojë shtetin, edhe pse disa herë ishte segment i atij shteti. Si skeçi i famshëm me Vasillaq Vangjelin kur hyri në pusetë.
Thjesht për kronikë.
Në vitin 1992, në qytetin e Peshkopisë, një shpërthim i tmerrshëm tritoli tronditi banesën e prokurorit Bilbil Mete, i cili edhe sot e kësaj dite është prokuror për krimin ekonomik.
Pallati u drodh, mesazhi u dha por asnjëherë nuk u zbardh si ngjarje.
Po në këtë qytet, në korrik të 97-ës, u hodh në erë një pallat i tërë, me disa viktima, ku shënjestër ishte gjithashtu një prokuror, Arben Qosja.
Në Tiranë, iu vu tritoli kryetarit të Gjykatës së Tiranës, Prel Martinit, i cili sot ka zgjedhur të lëvrojë poezinë e mos me merret më çështje drejtësie.
Drejtësia shqiptare ka ecur në rrugën e frikshme të një dileme: kush bën drejtësi është vetëm. Politika ka qenë gjithmonë kundër gjyqësorit.
Një shembull tjetër?
Zef Brozi ishte një person me mbështetje të madhe politike. Deputet i PD-së në Mirditë, pedagog i juridikut, njeri publik edhe falë jetës sociale. Një vendim kundër politikës dhe u shpall armik e kriminel. Iku nga Shqipëria duke marrë strehim politik.
Janë shumë të vjetër këto shembuj? Po Xhevat Hana, prokurori i çështjes Remzi Hoxha që u shua si parafinë nga një sëmundje e ngashme me viktimën e Vladimir Putinit-Livinenko që e vrau me Polonium të pasuruar.
Por ka edhe më. Dy kryeprourorë që i hoqën mazhorancat, në fakt tre bashkë me Ina Ramën, e që janë Arben Rakipi dhe Theodhori Sollaku. Këtij të fundit, iu vra shoferi në prani të bashkëshortes, aktualisht gjyqtare e Apelit. Po rasti më i tmerrshëm dhe më i bujshëm është ai i Skerdilajd Konomit, gjyqtarit të thjeshtë që po merrte pronat e tij në Gjirin e Lalzit duke prekur oligarkinë e tmerrshme dhe mafien e frikshme. Jo vetëm i vunë tritolin në makinë, por e lanë të digjej i gjallë në transmetim live. Mazokizëm!
Të gjitha këto nuk janë episode, por një kronikë e shkurtër e një krimi të madh që nuk ka ndalur dhe i ka bërë atentat Drejtësisë, sa herë kjo e fundit ka tentuar të funksionojë… /tesheshi.com/
