Nuk duhet të kenë qenë të pakët ata shqiptarë që kur kanë dëgjuar Bashën të bëjë thirrje për shpim gomash të “armikut”, sikur të ishte kreu i ndonjë njësiti guerri, t’u jetë kujtuar një prej valës protestuese më të turpshme në 25 vjet pluralizëm, diktuar dhe urdhëruar nga Rama.
Bëhet fjalë për rebelizmin socialist e fundmajit të vitit 2011, kur KQZ e drejtuar nga Arben Ristani, i cili pak muaj më vonë do “shkonte në mal” për t’iu bashkangjitur PD-së, vendosi që fitoren e Ramës me 10 vota avantazh ndaj Bashës në zgjdhjet për Tiranën, në të famshmet “kuti të fundit të njësisë nr.5”, t’ia kalonte me marifet këtij të fundit.
Ishte kjo arsyeja e irritimit të PS-së, ku fillimisht u përqëndrua tek hyrja e KQZ-së, atje ku ndodhi dhe përleshja trup me trup e Ballës, Tahirit e të tjerëve me forcat policore. Ishte një reagim i justifikuar deri diku, ndonëse shëmtueshëm deri në neveri, pasi bëhej fjalë për vjedhjen më të ashiqartë të votave të ndodhur ndonjëherë.
Por më pas, nuk dihet se ç’i shkrepëtiu në mendje Ramës që t’i hedhë në rrugë taborët partiake me krerë drejtues e militantë, që të djegin goma e bllokojnë rrugët. Ishte një gjest e një shfaqje që i hoqi shumë pikë. Sepse mbi të gjitha cenoi lirinë e lëvizjes duke ndëshkuar kolektivisht me qindra të pafajshëm në rrugët e vendit – ndonëse duhet theksuar se në raste emergjente rruga hapej.
Në diferencë nga thirrja e sotme Bashës për shpim gomash, ajo e Ramës me djegje nuk shënjestronte direkt pronën e “armikut”.
Basha kërkon ndëshkim me gozhdë për automjete qeveritarësh, ndërsa Rama e zgjeronte rrethin e ndëshkimit tek një shoqëri e tërë. /tesheshi.com/
