Nga Muhamed Jashari*
Kur’ani është libër i rrallë i cili në kontinuitet është komentuar, hulumtuar e medituar, por që herëpasherë është sulmuar nga qarqe të ndryshme. Fjala “Kur’an” nënkupton, të recitosh ose të lexosh, andaj është ndër librat më të lexuar.
Kur’ani është i vetmi libër që mësohet përmendësh, qoftë edhe nga ata fëmijë që kanë vite sa gishtat e duarve. Ai është libri që diskutohet edhe nëpër qendra akademike, e katedra univesitare, por ai është temë diskutimi edhe nga fëmijët e klasave të xhamisë.
Krijuesi i gjithësisë përmes Kur’anit sfidoi njerëzit dhe xhinët. Zbritja e Kur’anit i mahniti poetët dhe oratorët ngase zbriti me një stil të lartë gjuhësor.
Pamundësia e filologëve, oratorëve dhe linguistëve në të kaluarën dhe të tashmen për të bërë një gjë të tillë është dëshmi e qartë se ky libër nuk është nga dora e njeriut.
Zakonisht autorët e shumtë lënë hapësirë për sygjerime, kritika dhe plotësime ndaj shkrimeve të tyre, mirëpo Kurani është i vetmi libër i cili që në fillim të faqeve të para, lexuesit i bëhet me dije se në atë çfarë po lexon nuk ka kurrfarë dyshimi.
Kur një ditë prej ditëve poeti më i njohur i arabëve kaloi afër shtëpisë së Muhamedit a.s në Mekë, edhe pse ishte idhujtar, dëgjoi Kur’anin e tha:
“Sa i çuditshëm është ky libër, Pasha Allahun kjo nuk është poezi (ngase unë e njohë stilin poetik), e as magji. Ky libër është mbi të tjerët, nuk mund kush të ngritet mbi të”.
Kurani përmban kumtesa për gjërat metafizike që nuk mund të kapë mendja e njeriut, por edhe lajme për popujt e kaluar.
Ish-diplomati dhe mendimtari mysliman i shek. XX Muhamed Assad me të drejtë thot se Kur’ani më shumë se çdo fenomen tjetër ka prekur historinë religjioze, sociale dhe politike të botës.
Historiani anglez njëherit edhe anëtar në parlamentin britanik Edward Gibon dikur kishte thënë: “Kurani ka vendosur një sistem të tillë jetësor, që në rruzullin tokësor nuk mund t’ia gjesh shokun”. Zoti përmend se Ai (Kur’ani) u shpallë në gjuhën e kullar arabe (26:195).
Murad Hofmani pohon se Kur’ani u shpall në këtë gjuhë përvet faktin se në shek. VII gjuha romake, greke e persiane ishin të ngatëruara dialektikisht me librat e vjetra të shenjta, andaj porosia e re kur’anore kërkonte një gjuhë të re e të dëlirë teologjike dhe filozofike.
Madje në periudhën kur u shpall Kur’ani, gjuha arabe u zhvillua aq sa që arriti të bëhet gjuhë e porosive abstrakte. Arabishtja posedon mjeshtri që të formulojë një thënie të pakufizuar kohore, për të cilën ne do të duhej të shfrytëzojmë nocionet “ishte’’, “është”, dhe “do të jetë ”.
Përmes gjuhës arabe, për ndodhitë që do të ndodhin në të ardhmen, mund të përdoren foljet e kohës së kaluar sikur ato ngjarje të kishin ndodhur. Zbritja e këtij libri të mahnitshëm u bë në natën e Kadrit. Për këtë natë Zoti na flet në Kur’an, në kaptinën që mban po atë emër. Është interesant se Zoti në këtë kaptinë përmend “Një Mijëshin”, “Nata e Kadrit është më e vlefshme se një mijë muaj.’’(97:3).
Komentatorët e Kur’anit nëpërmjet hulumtimeve të tyre iu rrekën këtij verseti. Ata theksojnë se Nata e Kadrit është më e vlefshme se një mijë muaj tjerë pa këtë natë.
Në komentin e tij Imam Tabari përmend se në kohën e beni Israilëve, një njeri gjithë natën e ka kaluar në adhurim gjer në mëngjes, kurse gjatë ditës ka luftuar armikun gjer në mbrëmje, kështu ka vepruar një mijë muaj. Ardhja e Natës së Kadrit dëshmon se kjo natë është më e vlefshme se sa vepra e këtij njeriu.
Një ndër komentatorët e Kur’anit nga Kordoba e Spanjës, Imam Kurtubiu në komentin e tij, kur flet për këtë kaptinë tregon se “Një mijë muaj” tek arabët nënkuptonte “përjetësinë”, ngase ata e përmendnin “një mijëshin” për gjëra të pafundme.
Tek ata nuk quhej njeriu adhurues nëse nuk adhuronte Zotin një mijë muaj. Zoti ia bëri të mundur popullit të Muhamedit a.s, adhurimin brenda kësaj nate të vetme, më të vlefshme se sa një mijë muaj tjerë.
Besohet se mbretëria e Sulejmanit a.s zgjati 500 muaj, po aq sa edhe e Dhulkarnejnit a.s. Vlera e Natës së Kadrit është më e vlefshme se sa mbretëria e tyre, thekson Imam Kurtubiu.
Kjo natë ka peshë dhe rëndësi të madhe në Islam. Përmes kësaj nate u nderua populli i Muhamedit a.s mbi popujt tjerë. E si mund të mos jetë kur në këtë natë zbriti mesazhi Hyjnor, zbriti leximi, pra Kur’ani.
Ai është udhërëfyes dhe katalog, për mbarë njerëzimin. Me të u shërbyen jo vetëm myslimanët por edhe jo myslimanët. Kur’ani është libër dobiprurës (6:155), ai fascionoi çdo lexues të vërtet. Por natyrisht me të (Kur’anin) konsultohen dhe kuptojnë vetëm të zotët e mendjes ashtu siç i përshkruan i Gjithëdijshmi në Kur’an. /tesheshi.com/
*Studiues në lëminë e besimit
