Një prej imamëve të njohur të Tiranës, pranë xhamisë të së cilit, ku ai udhëheq jetën fetare të atyshme është vendosur ky poster i Belos – Belind Këlliçit, e ka përjetuar keq faktin që në një ambient publik ku ecejaket dhe elementi femëror – vajza, gra, nëna – kandidati i Berishës për Tiranën godet virtualisht korrupsionin e pretenduar qeveritar apo bashkiak me një gjest të diskutueshëm (i)moral.
Ai, thelbësisht për këtë arsye, nuk mendon që amoraliteti politik – korrupsioni pra, mund dhe duhet të goditet me gjeste imorale në publik.
Për më tepër, gjesti në fjalë është nga tjetër kulturë, tjetër mendësi, aspak shqiptare. Dhe nuk ka qenë nevoja të huazohen kode sfiduese të komunikimit me konotacion seksual, nga qasje të një kulture krejt tjetër nga ajo shqiptare, qoftë dhe namuzqare, ku mundet që tradita jonë mund të ofrojë shumë më tepër lëndë për qëllimin e lartë moral të goditjes të së keqes.
Është e dukshme, madje dhe e trashë një prirje e Këlliçit për të bërë garë fantazie me rivalët politikë në komunikimin publik dhe kjo e ka çuar dhe në tejkalime kaq të rënda etike. Dhe ndodh kjo gjithnjë gjatë sforcove për t’u bërë ai që s’je. Është ky një lloj kurthi psikologjik ku pushteti e fut opozitën, brenda së cilit ka rënë dhe Belo.
Çështja është se ky kurth ka prodhuar jo thjesht një shëmti por dhe një marrëzi, siç në këtë poster për pullë të kuqe. /tesheshi.com/
