Deri pak vite më parë, Muzeu Kombëtar në mes të Tiranës ishte i rrethuar me kioska. Disa sosh ishin lokale të rëndomta, prej nga dilnin klientë me fshikza urine të fryra prej alkoolit vu për t’u çliruar murreve të muzeut. Thjesht dhe për tmerr, i bënin shurrën historisë.
E nëse ajo ndodhte në kohën e një rrumpallaneje sociale, prej një çoroditjeje të gjithanshme, derisa nisi një farë ftillimi, prej një shteti që nisi të diktonte forcën e vet për ta zhbërë mishmanshin e turpshmëm urban, edhe estetik, fabula vetëvrasëse e pshurrjes së historisë vazhdon.
Një media që politikisht duket sikur ka për kryeredaktor vetë Ilir Metën e ku profesionalisht duket se lajmet i formulon Petrit Vasili, jepte papushim lajmin e një feste birre me një koncert për nder të….Lidhjes Shqiptare të Prizrenit. Koncert jo folklorik me repertor patriotik, por rock. Pra, një ngjarje historike që ndër popujt të emancipuar do kremtohej me solemnitet atdhedashës në funksion të një vetedijësimi shoqëror e kombëtar, shfrytëzohet nga një prodhues birre, tipiku i zengjinit shqiptar të tranzicionit pa din e iman, me të kaluar proletare në komunizëm, një lloj plebeji social, që çoç i duket vetja se ç’është e që duhet t’i thuhet se sado para të ketë, në thelb është një hiç. Ndryshe, po të kish qenë diç, fjala vjen soj, nuk mbërrinte në këtë pike, si sojsëz.
Por prej hiçit s’mund të pritet diç. Çështja është se si Prizreni, drejtimi zyrtar i qytetit, apo ajo ndërgjegje ende e pavrarë dhe e pavdekur intelektuale e atdhetare këtej apo andej kufirit nuk reagojnë nga pshurrja në këtë formë e historisë, e Lidhjes së famshme, të atyre burrave soj, që sojsëzët e sotëm i përçundojnë në këtë formë.
Po, pshurrja, pasi një feste birre me një koncert rock-u, në finale pshurrje masive prodhon…/tesheshi.com/
