Siç po vërtetohet tashmë, PD po përpiqet të investohet dhe përqëndrohet në debatin mbi tarifimin e Rrugës së Kombit vetën në atë politiko-populist, duke iu shmangur tërësisht atij teknokratik, pra gjuhës së shifrave. Këto të fundit kanë zënë pak ose aspak vend në ligjërimin flakërues të saj. Kjo u pa dhe këtë të mërkurë ku e gjithë shpura e deputetëve shkoi dhe u stacionua te Gjykata e Tiranës, duke lënë bosh sidomos vendet tek komisioni i Ekonomisë.
Aty ishte për raportim ministri Ahmetaj, me një sërë dokumentash që shpalosnin të gjithë historinë e studimit e më pas tarifimit të rrugës, datuar nga koha e qeverisjes së PD-së. Dhe dy zërat e saj të oponencës shifrore, Jorida Tabaku e Edmond Spaho, ne vend që të harxhonin frymën me shefa policie e policë të thjeshtë, do bënin mirë të ishin aty për t’u përballur me ministrin e qeverisë, ku, nëse pretendohet se tarifimi është një aferë, ahere ky do ishte rasti i artë për ta vënë Ramën me të tijtë me shpatulla për muri. Dhe kjo mbetet pjesa më e shëmtuar e këtij zhvillimi të nxehtë të këtyre ditëve, ku anës arithmetike të çështjes nuk i është lënë aspak vend. Thënë ndryshe, ka humbur zëri i arsyes, që mund t’i përkasë këtij apo atij krahu politik, duke u zëvëndësuar nga gjykime që burojnë prej psikozash kolektive.
Gjersa tashmë është bërë e qartë se tarifimi i Rrugës së Kombit, qenka, në fakt, një punë e nisur dhe e formësuar nga qeverisja demokrate, duke patur madje dhe kuota të qarta tarifimi, ku kjo socialiste thjesht e ka përmbyllur si proces, këtu më emocioni politik nuk ka më vend. Këtu ka vend vetëm për t’u thënë se si janë bërë llogaritë nga njëra palë si nga tjetra, për të dalë në pah ndonjë abuzim i mundshëm. Kaq është historia. Tjetra është vetëm histeri. Sigurisht me karta të shqyera morale, gjersa në ballë të reagimeve është LSI, dy ministra të së cilës janë marrë thelbësisht me tarifimin duke vënë firmat mbi këtë proces.
Dhe një detaj i pa vënë në dukje: një javë më parë, gjatë një debati në Opinion mbi çështjen e tarifimit, i ftuar ishte dhe një përfaqsues i konçensionarit. Ky i fundit, sa herë merrte fjalën, dhe kuptohet me gjuhën e ftohtë të një teknokrati, as nuk kundërshtohej e madje as nuk pyetej nga përfaqsuesi i PD-së në emision, apo dhe nga një gazetare e marrë si oponente. Që tek e fundit, gjersa pretendohet se një oligark po do të fitojë miliona nga tarifimi, ai do të bëhej qepaze. Por ai ishte tejet komod kur fliste. Gjithçka përqëndrohej tek zëvëndësministri Ilir Bejtja. si zë i ardhur nga politika, ndonëse dhe ky i fundit, me asnjë ndryshim nga gjuha e përfaqsuesit të konçensionarit, fliste po ashtu vetëm me shifra. /tesheshi.com/
