Nga Gjergji Koja
Për të paktën 3 vjet me rradhë, çdo të mërkurë, kryeministri Edi Rama linte zyrën e tij dhe shkonte në Kryesinë e Kuvendit, ku takohej me Ilir Metën, partnerin kryesor në bashkëqeverisje dhe kryeparlamentarin shqiptar.
Takimet e përjavshme kishin në fokus mbarëvajtjen e seancës parlamentare të së enjtes, bashkërendimin e qëndrimeve në koalicion dhe unifikimin e qëndrimeve për nisma apo ligje që qeveria depozitonte në Kuvend, pa lënë mënjanë ecurinë e reformës në drejtësi, e cila ishte kryefjalë, sikundër edhe sot për politikën shqiptare.
Në jo pak raste i pranishëm në takime ishte edhe Sajmir Tahiri, që mbante postin e ministrit të Brendshëm. Madje edhe kur raportet mes tij dhe Ilir Metës, ishin të ndera, sërisht Tahiri ishte aty.
Pas 25 qershorit, Rama vijon të njëjtën traditë. Të mërkurën shkon në kryesinë e Kuvendit, tani jo më për të diskutuar me Ilir Metën, zyra e të cilit ndodhet disa metra më tutje, në Presidencë.
Takimet e dikurshme me Metën dhe Tahirin, Rama i ka zëvendësuar me Gramoz Ruçin dhe Fatmir Xhafajn, të cilët zëvendësuan dy aktorët politikë të para disa viteve Ilir Metën dhe Sajmir Tahirin në postet respektive.
Ndryshimi është se sot Ramës nuk i duhet të shkojë me “zemër të ngrirë”, kur nuk e dinte se çfarë kërkesash mund t´i parashtroheshin në tavolinë apo me çfarë qëndrimesh mund të përballej.
Kryeministri sot shkon në takim, ndoshta edhe formalisht, kjo për faktin se si Ruçi ashtu edhe Xhafa, janë pjesë e të njëjtit ekip, socialistëve apo rilindasve, që më 25 qershor arriti të marrë aq mandate sa i duhen për të qeverisur, pa pasur presionin e aleancave.
Sot kryeministri ka bërë ritualin e përjavshëm, është parë të futet në mjediset e kryesisë së Kuvendit, ku para tij ka hyrë Ruçi dhe Xhafaj.
Takimi vjen pak ditë pas disa deklaratave të ambasadorit amerikan, që duket se ka hequr dorezat diplomatike dhe po flet troç. Situata e rendit dhe sigurisë janë në fokus të diplomatit amerikan, që ka thënë publikisht atë që flitet nën zë nga shqiptarët, qofshin politikanë apo jo.
Por fjala kur lëshohet nga goja e ambasadorit, aq më tepër amerikan, ka një tjetër peshë, merr një tjetër rëndësi, edhe pse mund të mos ketë asgjë të re në atë që dihet apo thuhet nën zë.
Dhe ndoshta tani është ai momenti kur siç thuhet rëndom “nuk mban më ujë pilafi”.
Tashmë duhet një reagim, qoftë edhe i sforcuar, jo më sipas të thënave nën tavolinë, por sipas qëndrimeve publike të aleatit kryesor të Shqipërisë, Shteteve të Bashkuara të Amerikës. /tesheshi.com/
