Kush thotë se politika shqiptare është trepolare nuk e kupton realitetin. Vetëm futja e Shpëtim Idrizit i ka ndërlikuar gjërat dhe ka ndryshuar totalisht tempin e politikës.
Por përveç Idrizit, në Parlament janë edhe gjashtë kryetarë të tjerë partish: Fatmir Mediu, Dashamir Shehi, Agron Duka, Ben Blushi, Nard Ndoka, por edhe kaubojsi ka formuar një parti të re me emigrantët dhe vetë është bërë kryetar.
Numri i partive të krijuara i kalon 150 sosh.
Vjeshta e tretë rezultoi shumë pjellore për të lindur parti të reja, siç do të thoshte Kadareja.
Parti që formohen nga disa politikanë aktualë që kanë lëvizur andej- këndej, por që nuk arritën të plotësojnë ambicjet e tyre diku gjetkë.
Vetëm në Parlamentin shqiptar, por më shumë dhe jashtë tij, është shtuar “tufa” e forcave politike që po rendin me një shpejtësi marramendëse për t’u futur sa më shpejt në mexhlisin politik për zgjedhjet e vitit 2017.
Lëvizja më e fundit e “Kaubojsit” që duket nuk e ka të sigurtë një kandidim për deputet në vitin e ardhshëm, është vetëm një mani që po zgjerohet ditë pas dite.
Partitë e vogla kanë mbetur vetëm zyra ku kryetari mbledh njerëzit që lobojnë për t’u zgjedhur deputetë.
Mjafton të hedhësh një sy në Parlament: Dashamir Shehi është kryetar partie me 1 deputet; Fatmir Mediu po ashtu, por që ka marrë borxh 6 sosh nga Partia Demokratike për të bërë grup; Agron Duka bëri lëvizjen e tij të pavarur nga Mediu dhe regjistroi forcën e re politike, ku ka thirrur të pakënaqurit e PS-së, PD-së, PBDNJ-së, PR-së etj.;
Nard Ndoka, edhe pse u mundua shumë të krijojë një union kristian-demokrat, nuk ia arriti të bëjë bashkë të gjithë aspirantët shqiptar të demokracisë kristianë që kanë krijuar aneksin e tyre politik. Shembull? Mark Frroku, i cili kapi zenithin duke u zgjedhur deputet në Pukë, por që sot ndodhet në ferrin e një procesi për vepra të rënda penale.
Gjergj Bojaxhiu, pas nismës qytetare që e kandidoi për kryetar partie dhe mori goxha vota, ka krijuar partinë ku vetëm formalisht nuk është kryetar.
Ben Blushi është më i freskëti, ku së bashku me Mimoza Hafizin themeloi “Libra”-n e tij, e cila pati edhe “shizma” të vogla e pakënaqësi të vogla gjatë rrugës së krijimit.
Por këto parti nuk po lindin nga nevoja e vendit dhe e qytetarëve për një përfaqësim të ri; ato janë produkt i ambicjeve të paplotësuara diku tjetër nga ana e kryetarëve për të qenë në lojën e madhe politike.
Sepse, pa qenë në sallën e Kuvendit pas qershorit 2017 nuk je në politike.
Dhe ata e dijnë ketë. Ndaj po nxitojnë të gjithë.
Dhe janë pikërisht këta kryetarë që iu qepen partive të mëdha duke synuar të marrin një zonë të lirë me premtimin për zona influence, fise dhe grupe që do të sjellin apo mbrojnë vota, që duket se i kanë më shumë virtuale.
A nuk ndodhi kështu me Kreshnik Spahiun, që në Dibër u bë krahu i djathtë i Lulzim Bashës, pasi e bindi që “do të ngrejë edhe të paralizuarit që të votojnë për Sherefedin Shehun”, e më pas doli se ishte flluskë?
Edhe ish-presidenti Bamir Topi, FRD-në e tij e ka krijuar më shumë si forcë rreth vetes sesa si grup, ku nga bërthama e parë u larguan Afrim Krasniqi, Aleksandër Biberaj e disa të tjerë.
Parti ka krijuar edhe “”dalëzotësi” i Fatos Nanos, Arjan Galdini, që ka arritur gjithashtu si Spahiu të firmosë aleancë me opozitën e Lulzim Bashës.
Kjo ështe tufa e më të eturve deri më sot. Por në javët e muajt në vijim priten prurje të reja… /tesheshi.com/
