Në një muaj çadër-protestë të opozitës, ka sosh që pyesin se ç’ka ndodhur në komunikimin publik të opozitës? Pse Lulzim Basha apo edhe përfaqësues të tjerë të PD-së nga çadra, përdorin fjalë të ashpra, akuza të rënda, flasin me nervozitet, e ndodh që panele apo dhe në përballje me zëra oponentë, ia vështirësojnë tjetrit “ndryshe” artikulimin e mendimit të tij?
Është e gjitha strategji, madje e përcaktuar deri në detaj. Mjeshtrat e “Podesta”-s janë arkitektët e kësaj “Republike të re” të komunikimit, që nuk është as më shumë e as më pak por strategjia që solli Beppe Grillon si partia më e madhe e opozitës në Itali; që po fuqizon populistët kudo në Europë; që i dha shtysë forcave të Brexit; e që natyrisht çoi në triumfin e Donald Trump-it në SHBA.
Çadra nuk është një rezistencë por një aulë politike e thurrur me mjeshtri nga strategët amerikanë të Bashës; të cilët prej saj kanë përgatitur një ekip të madh analistësh e politikanësh.
Në çadër nuk ka fjalime spontane, por ka një plan të hartuar me përpikmëri: tematika të zgjedhura me kujdes dhe grupe interesi të qëmtuara deri në detaj.
Bazuar tek thënia e urtësisë popullore “Ah ato të bekuarat që kocka nuk kanë por kocka thyejnë”, fjalët, kumtet e përçuara, janë arma kryesore e këtij komunikimi publik të ri të opozitës.
Gjithçka duhet të jetë e shkurtër, e prerë, jo e gjatë dhe e mërzitshme: me plot nerv, vrasëse, shokuese dhe që trondit opinionin.
Thelbi është që të godasë elektoratin në subkoshiencën e vet.
Baza e këtij mesazhi është: “nëse nuk bëjmë për vete me alternativë, ta bëjmë me sulm dhe frikë”.
“Nuk ka rrugë tjetër”, “Zgjedhje nuk do të ketë”, “Do të kalojnë mbi trupat tanë”, “Do të varet kokëposhtë si Duçja” e të tjera të ngjashme, janë artikulimet e forta të Lulzim Bashës.
Kurse analistët pranë tij përdorin sipas rastit një komunikim me pak ulje e ngritje, por gjithsesi në të njëjtën amplitudë: “Kthim pas nuk do të ketë”, “S’keni parë gjë akoma” etj.
Gjithçka është e prerë hollë-hollë, siç thoshte një reklamë e vjetër në televizionet shqiptare.
Në emisionet televizive, përfaqësuesit e PD-së janë instruktuar që të mos stërhollohen në debate por të godasin; të mos argumentojnë por të hedhin pyetje retorike sa më shumë, të tipit: “A jetoni këtu o njerëz?”, “Deri kur do të vazhdojmë kështu?”, “Po pse doni të na hidhni hi syve ne?”, “Kujtoni se njerëzit nuk shikojnë?” etj.
Janë fjali tipike të përgatitura si fraza të qarta dhe që u janë këshilluar gjithë analistëve që shëtisin nga paneli në panel. Madje janë eksperimentuar edhe njerëz jo shumë të njohur, që kanë një vokabolar të nivelit të mesëm që nuk stërhollojnë por sulmojnë pa fre.
Njëri e provoi edhe në një emision të Sokol Ballës dhe ky i fundit tha se me ironi se “ishte më interesant nga ç’mendoja!”
Por a do të futet PD në zgjedhje?! Gjasat janë që po, por Basha kërkon ende fitore dhe nuk ngopet me ndryshimin e një pjese të qeverisë, ku spikat ikja e të urryerit Saimir Tahiri.
Do të kemi fushatë elektorale ndoshta edhe nga çadra, e cila do të jetë deri më 18 qershor si qendra komanduese e “Republikës së Re”; asaj që kërkon një gjykim popullor, flet për përfaqësim qytetar dhe për një shtet ku të gjithë janë shkrirë në një si në “çadrën e lirisë”. Siç po ndodh, kjo po prodhon hap pas hapi edhe opozitën e re, atë të fjalës “copë” dhe pa shumë hyrje. Një eksperiment që deri tani po funksionon, derisa realisht të provohet me votë.
Por ka një pikëpyetje tjetër që vjen në këtë rast: përse opozita nuk e teston përkrahjen e saj popullore me mitingje, nëse për një muaj është rritur apo ka rënë? Ajo startoi me 18 shkurt me një masivitet të cilin e konsideroi si impresionues, thënë me gjuhë populiste “më e madhja e ndodhur ndonjëherë…”, por që nuk po e teston nëse është po ajo gjatë një muaji, duke zgjedhur ta thërrasë së paku njëherë në javë. Do ishte impresionuese nëse do e bënte këtë…/tesheshi.com/
