Kryefjalë e 14 majit, pa dyshim që është Shkodra dhe Benet Beci mund të jetë ai që do sendërtojë një prej synimeve ende të paarritshme të Ramës: marrjen e Shkodrës, ao ndryshe “rënien e Shkodrës” në duart e PS-së.
Te Beci duket se janë qepur mirë të gjitha arsyet që më në fund Shkodra të votojë majtas, jo në kuptimin ideologjik por atë partiak, duke revolucionarizuar veten në një qasje ndryshe pas 30 vitesh ku shumë pak ose aspak nuk ka mbetur nga bardhezi-ja e viteve ’90 mbi PS-në dhe në PD-në: as e para s’ka lidhje me komunizmin e as e dyta me anti-komunizmin. Debati sot nuk është më ideologjik, por menaxherial, teknik, ekonomik, vizionarist.
Te Benet Beci ngërthehen të gjitha këto, plus që kurrë nuk ka qenë njeri politik. Është një kandidat që nuk aktron, por është ai që ka qenë gjithnjë: një menaxher inteligjent, plus me aureoloën e një qytetari nga ata të pjacës shkodrane, një derë gjithashtu tipike tradicionale e qytetit verior pa asnjë lidhje me ndonjë të majtë sociale e aq më pak ideologjike. Në finale, një kandidat që Berisha nuk e shan apo akuzon dot. Pra, do mjaftonte ky detaj e të tjerë rreth kësaj figure, për të thënë se votuesi “kokëmushkë” shkodran ndaj PD-së sot është në një sprovë të rëndë të të menduarit para instiktit politik. Ajo që mund të perceptohet si virtyt – stoicizmi politik në të votuar – në rastin e Benet Becit kthehet në një naivitet të pafalshëm, gati në një njollë për shkodranin e mitit inteligjent.
Inteligjencë në këtë rast revolucioni në votë, siç Kavaja në 2011-ën.
Dhe jo thjesht se s’duhet të të mbesë ora në vitet ’90, ’91, 92, por se nuk duhet humbur një shans si Benet Beci, edhe duke mbyllur sytë përballë konstalacionit të urryer PS. /tesheshi.com/
