Të rinjtë kinezë të mijëvjeçarit të ri duken se kanë më shumë besim nga të gjithë në të ardhmen që i pret përpara. Sa i takon pasurisë, tejkalimi i vendeve të zhvilluara nga ato në zhvillim do ende shumë kohë të ndodhë. Mirëpo tejkalimi në pritshmëri, në besimin tek e ardhmja, tashmë ka ndodhur.
Në Kinë, Indi apo Meksikë, përfaqësuesit e brezit të mijëvjeçarit, të rinjtë mes moshës 18 deri në 35 vjeç, janë të bindur se do të jenë më mirë sesa prindërit e tyre dhe ndjehen të paduruar për ta provuar këtë duke krijuar sipërmarrjen e tyre. Ndërsa bashkëmoshatarët e tyre në Gjermani apo në Mbretërinë e Bashkuar, të kushtëzuar nga krizat apo nga pasigurtë pas votës Brexit, e shohin veten në moshën 65-vjeçare më të varfër sesa nëna dhe babai i tyre. Dhe më shumë sesa të rrezikojnë e të krijojnë biznesin e tyre, ata preferojnë ende traditën, një punë fikse, për një kohë të pacaktuar.
Kjo hartë e botës në lidhje me pritshmëritë e të rinjve është rezultat i një kërkimi të publikuar nga banka UBS, e realizuar me anë të intervistimit të më shumë se 2 mijë të rinjve të diplomuar në dhjetë vende, që ndodhen në 20 përqindëshin më të pasur të popullsisë. Një brez global që thotë, shtatë në dhjetë, se është i gatshëm të transferohet jashtë vendit, e për të cilët kushtet konkrete të pasurisë nuk përkthehen thjesht në zotërimin e të mirave, (vetëm një në dhjetë thonë kështu), sesa në pasjen e eksperiencave (zgjedhja e parë me 36 për qind) dhe me garantimin e mirëqënies së familjes së tyre (21 për qind). Por bëhet fjalë edhe për një brez, që sipas vendit të dytë në hartë, e shikon të ardhmen në mënyra të ndryshme.
Grupi i parë i individualizuar nga analistët e UBS-së, etiketuar si “sipërmarrës me siguri në vetvete” janë të rinjtë kinezë. 98 për qind e të rinjve nën shenjën e Dragoit dëshiron të hapë një aktivitet të tyrin, një shifër kjo që tejkalohet vetëm në Indi me 99 për qind, ndërsa vetëm 11 për qind dëshirojnë një vend pune të qëndrueshëm. Më shumë se 70 për qind e tyre janë të bindur se mund të arrijnë objektivat e veta financiare dhe se do të jenë më mirë se prindërit e tyre. Vlera të ngjashme takohen edhe në Indi, Meksikë dhe në Afrikën e Jugut, vende që UBS i klasifikon si “momenti i mijëvjeçarësve”. Aty është e zakonshme një besim i fortë në të ardhmen, por edhe më shumë të panjohura: në Indi pasiguritë sociale dhe ato për sistemin arsimor, në Meksikë dhe në Afrikën e Jugut ka dyshime për stabilitetin dhe politikat e qeverive përkatëse.
Një grup më vete përbëjnë, sipas UBS-së, Rusia dhe Emiratet e Bashkuara Arabe, vende në të cilat të rinjtë kanë arritur që tani të kenë një nivel diskret të mirëqënies dhe deklarohen shumë të ndikuar nga paratë (në Rusi shifra shkon 80 për qind), por që tani tremben se mos e humbasin valën e re të mirëqënies, atë të krijuar nga teknologjia.
Por, aty ku mosbesimi është më i madh, edhe në brendësi të klasave të privilegjuara nga pikëpamja sociale, është në “vendet e moshuara” si Mbretëria e Bashkuar dhe Gjermania. Këta të rinj europianë kanë disa karakteristika: prirja e tyre për të themeluar një sipërmarrje është më e ulëta, (63 dhe 59 për qind respektivisht), uria e tyre për një vend pune fiks është më e larta (51 për qind në Britani). Vetëm gjashtë në dhjetë të rinj nga këto vende mendojnë se mund t’ia arrijnë objektivave të tyre financiare, e sidomos, më shumë se gjysma, (madje, dy në tre në Gjermani) mendon se në moshën 65-vjeçare do të jenë më keq sesa prindërit e tyre. Një profeci e keqe për vendet e zhvilluara , duke qenë se në ekonomi pritshmëritë për varfërim kushtëzojnë negativisht zgjedhjet. Profeci që priren të vetëpërmbushen.
Përgatiti: Juli Prifti – /tesheshi.com/
