Sali Berisha vijon të mbetet ndoshta figura me kontraverse e politikës shqiptare, me shumë dritëhije nga e kaluara, i pashpjegueshëm racionalisht. Një kardiolog i padiskutueshëm profesionalisht, pra në aftësinë si mjek, në ’90-ën ai do mbante dhe një aureolë intelektuali dhe me këto dy atribute, do pushtonte skenën politike të pluralizmit, duke u vënë në krye të së parës parti antikomuniste, paradoksalisht duke qenë komunist për një kohë të gjatë dhe pa asnjë akt apo sinjal disidence. E sot, pas 34 vitesh protagonizëm publik si politikan, ai nuk është më as kardiolog e aq më pak ka shfaqur ndonjë intelektualizëm të spikatur. Stili i tij politik, duke qenë 24 orë vetëm person politik, ka qenë e vijon të jetë në nivelin më të ulët të banalitetit e vulgaritetit, përfshirë dhe egërshëninë e pa të dytë.
Një skaner për të së fundi, e ka bërë një ish-koleg i tij mjek, që duket se i ka rënë në kohë, i cili duket se ka dhënë diagnozën më të saktë mbi karakterin e egër njeriut që vijon të zhurrmojë politikën shqiptare, pa u shfaqur në asnjë moment, as etik e aq më pak fisnik.
Ish-ndihmësmjeku në klinikën Psikiatrike të QSUT-së para viteve 1990, Gjin Lleshi, foli në DritareTV dhe tregoi se si e ka njohur Sali Berishën.
“Berisha ka qenë mjek kardiolog. Unë kam qenë gjashtë muaj anëtar partie dhe nëpër mbledhje jam ndeshur edhe me Berishën.
Berisha nuk ka qenë as komunist e as antikomunist, as fashist e as antifashist. Ai nuk ka ideologji, por vetëm interesa. Unë e kam ndjekur hap pas hapi. Punoja me rininë e Tiranës, isha sekretar i Këshillit Popullor, etj.
Unë Berishën e kam njohur si një ekstremist. Në raportet mjekësore ka qenë korrekt, mjek i mirë. Në raportet shoqërore është ekstremist, karrierist, servil me të mëdhenjtë për të fituar pushtet. Ai ka pasur probleme me këdo. Por ishin profesorët tanë dhe të nderuar që e ekuilibronin. Një nga këta profesorë ishte Ulvi Vehbiu(babai i ndjerë i studiuesit dhe publicistit Ardian Vehbiu).
Sa herë kishin probleme me Berishën i thoshin: ‘Profesor merru me Salën’. Se e mjekoi me psikoterapi, apo mjekime, atë e di profesori që nuk jeton më”, thotë Lleshi për aspektet njerëzore të Berishës.
Por për ato politike që nga ’90-ta e tutje?
“Në momentin që do fillonte demokracia Berisha mendoi të bëhej kandidat i Komitetit Qendror të Partisë.
Ai ishte futur në rangjet e larta të udhëheqjes së partisë. Kur filluan proceset çdo gjë u bë me urdhër të Ramiz Alisë. Ne habiteshim, thoshim që është e pamundur që ai të marrë një parti, sepse eprorët e tij nuk i kishin besuar Sali Berishës.
Në rrugën shtetërore as nuk ishte shef i ndonjë pavijoni në Kardiologji. Ai nuk kishte pasur kurrë funksione shtetërore. Si mund të merrej një mjek e të vihej në krye të shtetit? Një çmenduri, por jo popullore, por e atyre që e emëruan”, pretendon ky njohës nga afër i Berishës dikur.
Mundet të ketë teprime? Mundet. Ndoshta dhe gjëra të pasakta, shtyrë nga aspekte emocionale. Por fakti që në aspektin profesional i ka dhënë vlerësim maksimal, kjo do të thotë se ka prirjen për të qenë i drejtë në gjykim.
Sepse tek e fundit, kjo dhe është pikëpyetja më e madhe për Berishën: si ka mundësi që një mjek i spikatur të jetë aq katastrofë jashtë profesionit, jo thjesht te politika, por te etika, njerëzorja?! /tesheshi.com/
