Çështja e Kryeprokurorit të përkohshëm ka dy anë: atë politike dhe atë juridike. Në atë politikë, opozita pretendon se një zëvëndësues i Llallës do ishte levë e Ramës për mbrojtjen e njerëzve të tij. Por e njëjta simetri gjykimi është dhe nga kahja tjetër. Mazhoranca ka plotësisht të drejtën të pretendojë se opozita, PD e LSI bashkë e duan me patjetër njeriun që zgjodhën vetë, Adriatik Llallën pra, pasi e kanë si garanci që nuk do lejojë hapjen e procesve ndaj njerëzve të tyre me dosje jo të pakta.
Duke qëndruar sërish tek ana politike e çështjes, mazhoranca në një farë mënyrë i ka dalë borxhit opozitës duke kërkuar prej saj një bashkëpunim në lidhje me zgjedhjen e një Kryeprokurori të përkohshëm konsensual. Por Basha ka refuzuar me pretendime juridike, pasi e konsideron proces antikushtetues.
Atëherë ja ku dalim tek aspekti juridik. Nëse është kështu, kjo zgjidhet në Gjykatën Kushtetuese. Sepse, po simetrikisht si në rastin e kontekstit politik, edhe mazhoranca pretendon se po kryhen një proces tërësisht kushtetues.
Ngado që ta kapësh, e gjitha kjo që po ndodh ka qenë lehtësisht e evitueshme. Aq më tepër nga predispozita e mazhorancës për konsensus.
Të gjitha të tjerat, droga, kanabisi, krimi, Habilaj, Tahiri etj., lëndë e ligjërimit opozitar, nuk ka lidhje me delikatesën e çështjes. Mu për shkak të simetrisë. Sepse, në rast se dhe mazhoranca përdor të njëjtat mjete e logjikë, mund të dalë dhe t’i përmendë PD-së e LSI-së bashkë, sikur asgjë tjetër vetëm ÇEZ-in, një aferë kur bashkohen dy emra: Berisha dhe Meta. Dhe prej këtij momenti, e gjithë beteja opozitare anti-Kryeprokuror, është e deligjitimuar, siç në fakt është. /tesheshi.com/
