Para pak ditësh në New York, gjatë një simpoziumi, një njeri shkeputet nga turma dhe godet disa herë më thikë Selman Rushdie.
Thuhet se gjendja e tij është tepër e rëndë. E nëse shpëton do të mbetet i gjymtuar përgjithmone, me një sy të verbër, këmbë të paralizuara e kështu me rradhë.
Selman Rushdie nuk do të njihej nga bota nëse nuk do të ishte për librin e tij “Vargje Satanike” ku ofendonte në to Zotin, Islamin dhe Profetin Muhamed, botuar në vitin 1988.
Ky libër është shitur në Perëndim në rreth 200 mijë kopje.
Gjykuar librin, aty nuk është se ka argumenta bindëse kundër Islamit. Thjesht është një libër me shfryrje mllefi dhe sharje. Kjo ka qenë arsyeja pse libri u prit shumë mirë në Perëndim. Sepse ai ngopte dufin e brendshëm shekullor që shoqëritë perëndimore kanë ndaj Islamit, që nga koha e kryqëzatave në Mesjetë.
Por gjithsesi Selman Rushdie përsëri nuk do të ishte njohur nga krejt bota sikur mos i kish dhënë një dorë edhe Khomeini i Iranit, i vetëshpallur si lider islamik.
Duke mos njohur as ABC-në e jurisprudencës islame, ky sharlatan publikon në shkurt te vitit 1989 një Fetva (Urdhër juridik Islam) se kushdo prej muslimanëve që e gjen Selman Rushdie duhet ta vrasë, me arsyetimin se ka dalë prej Islamit.
Por ky urdhër për vrasje nuk ka asnjë lidhje me jurisprudencën islame, pasi në Sheriatin Islam dënimet me vdekje mund t’i ekzekutojë vetëm shteti musliman.
Këtu pa folur fare për fazat që duhet të kalojë çështja e dënimit me vdekje, siç është diskutimi me autorin e krimit dhe bindja e tij se është gabim. Në këtë mënyrë, dënimi i Selman Rushdie nuk do të ishte vdekja e sidomos vrasja në atentate.
Ashtu sikur edhe ISIS vitet e fundit, edhe Khomeini dhe regjimi shiit iranian, kanë të dyja një të përbashkët: të dyja nuk kanë lidhje me Islamin dhe jurisprudencën e tij dhe të dyja nuk e përfaqësojnë dhe nuk mund të flasin në emrin e Islamit.
Ndaj dhe fetvaja e Khomeinit ka dhënë efektin e kundërt, duke e heroizuar sharlatanin tjetër kinse shkrimtar, Selman Ruzhdie, i cili për dy dekada me radhë ruhet me policë edhe kur shkon në tualet.
Ai jeton me fantazmën e vdekjes gjithë këtë kohë. Por gjithsesi, vdekja nga Khomeini do ta ndihmonte Rushdie për të ngritur emrin e tij dhe shitur fuqishëm librat e tij.
Ai asnjëherë nuk u ftua prej Khomeinit në një debat publik për të trajtuar problemet që ngrinte në libër.
Edhe pse shumë libra u shkruan dhe rrëzuan pretendimet e Selman Rushdie, e vërteta është se ajo që mbeti ishte Fetvaja “terroriste e Khomeinit”.
Shkruar nga Eduart Thartori
