Nëse më parë, studentët konkurronin fort për të hyrë në universitete, tani janë këto të fundit që janë përfshirë në një betejë mes tyre për të tërhequr studentë. Si po i ndryshon e gjitha kjo universitetet?
Një shembull: universitetet kanë shtuar aq shumë publicitetin sa nuk po dallojnë më nga sipërmarrjet e zakonshme. Kështu, p.sh le të marrim në konsideratë një video të zakonshme në rrjetet sociale, atë të një të riu që me stilin e blogerave të zakonshëm, narrativë e shpejtë, prerje të forta midis skenave, dhe nën duartrokitje pa fund jep arsyet përse merr pjesë në një ditë të hapur që organizon universiteti i Londrës.
“Doja vërtet të vizitoja universitete të tjera, për shkak se më pëlqen ta imagjinoj veten në një jetë tjetër nëse do kisha shkuar në këtë universitet në vend të atij që shkova”, shpjegon Evan Edinger përpara kamerës që e mban para fytyrës në ditën e hapur në universitetin e Londrës. Një arsye tjetër, me shumë gjasa, është sepse shkolla e ka paguar atë për ta publikuar videon. Një shenjë e vogël që ndihmon në këtë përfundim, është në hashtagun (“#ad”) në fund të titullit të videos.
“Marketingu i universiteteve, dikur i kufizuar deri në tre muaj përpara nisjes së aplikimeve, tashmë është konstant”, thotë Rachel Killian nga kompania e marketingut, “Penna”. Kjo reflekton një kthesë të fortë në arsimin e lartë si rezultat i reformave të viteve të fundit. Në vitin 2012, në Britani, u rritën tarifat universitare, deri në një maksimum prej 14 mijë dollarësh. Më pas, në vitin 2014, u hoq tavani për numrin e studentëve që kontrollohej nga shteti dhe që kufizonte numrin e vendeve që institucionet e arsimit të lartë mund të ofronin. Studentët dikur konkurronin për një numër të kufizuar vendesh: tani universitetet ndodhen në një betejë të fortë për të regjistruar sa më shumë studentë që të munden.
Kjo ndodh për shkak se ato duhet ose të tërheqin studentë sa më shumë, ose të shkurtojnë koston. Ndërsa pjesa më e madhe e studentëve të rinj paguajnë për studimet e tyre me hua të parashikuara nga shteti, gati gjysma e të ardhurave të universiteteve vijnë prej këtyre huave, krahasuar me vetëm çerekun e të ardhurave në vitet 2005-06. Dhe, ndërsa kufizimet për rekrutimin janë lehtësuar, mund të ketë një ndryshim të egër të numrave të pranimit. Këtë vit, numri total i atyre që pranuan ofertën e pranimit në universitetin Southampton Solent ra me 18 për qind. Qeveria kishte shpresuar se konkurrenca do të lejonte rritjen e popullsisë së të padiplomuarve e do të zgjeronte aksesin për arsimimin në shkallë më të lartë, e që do të rriste standardet e mësimdhënies.
Deri në një farë shkalle, këto shpresa u realizuan. Tarifat në universitetet publike në Britani janë më të lartat në grupin e vendeve më të pasura, por numri i studentëve të varfër ka nisur të rritet. Në vitin 2010, 14 për qind e fëmijëve nga zonat më të margjinalizuara shkuan në universitet. Në vitin 2016, 20 për qind e tyre ia arritën këtij qëllimi.
Studentët pa avantazhe deri më tani janë grumbulluar në universitete që nuk ka renditje të lartë, mirëpo shpejt ata mund të kenë akses në universitetet më të mira.
Një tjetër aspekt është premtimi i një rruge drejt një punësimi të mirë. Në ditët e hapura nëpër universitete, studentët e ardhshëm ende interesohen më shumë për kurset dhe kushtet e jetesës, por prindërit e tyre kanë shtuar interesimin për mundësinë e punësimit. Të gjitha universitetet kanë tashmë në zbatim strategji për nxitjen e punësimit të të diplomuarve.
Disa shqetësohen se shumë studentë janë ende të ekspozuar ndaj mësimdhënies mediokre. Sallat e mbingarkuara të leksioneve dhe koha e pamjaftueshme me profesorët janë ankesat më të zakonshme.
Të tjerë shqetësohen se konkurrenca do të jetë tepër intensive. Në një raport të fundit, paralajmërohet se rënia e pagesave kesh të tarifës universitare dhe rritja e huave nga universitetet mund të krijojë një situatë të paqëndrueshme. Pak ligje parashikojnë se çfarë do të bënte qeveria nëse një universitet falimenton. Shumë institucione ndodhen në vështirësi e në to shkojnë kryesisht studentë nga familje të varfëra. Tashmë, autoritetet duhet të vendosin nëse ia vlen rënia e standardeve për të pasur më shumë konkurrencë.
Përgatiti: Juli Prifti – /tesheshi.com/
