Vendimi i një gjykate në Varanasi, në Indinë veriore, për të vazhduar dëgjimin e pretendimeve nga hinduët se xhamia e lashtë Gyanvapi është një tempull hindu, është një tregues i asaj që parashikohet për mijëra xhamitë e lashta të vendit.
Fanatikët e këtij grupi të ashpër pretendojnë se xhamitë janë ndërtuar mbi rrënojat e tempujve të tyre fetarë. Prandaj, ata duhet të shemben dhe tempujt e tyre do të ndërtohen mbi ta. Për këtë qëllim, ata përgatitën një listë me tre mijë xhami.
Ekstremistët hindu kanë bërë prej kohësh pretendime të tilla për xhamitë, megjithëse ata heshtën për një kohë pas prishjes së xhamisë Babri në Ayodhya në dhjetor 1992. Zhvillime të tilla nxitën opinionin publik indian dhe ndërkombëtar kundër rrymës së lëvizjes politike hindu Hindutva.
Ndarja e Xhamisë së Babrit
Si rezultat, partia qeverisëse e Indisë Bharatiya Janata (BJP) ishte për një kohë një e keqe dhe vizitorët e huaj të shquar në Indi shmangën takimin me drejtuesit e partisë. Ky orientim mbizotëroi deri në fitoren e parë të BJP-së në zgjedhjet e vitit 1999. Kjo vlen edhe për kryeministrin aktual Narendra Modi për rolin e tij në masakrat në Gujarat në vitin 2002. Disa vende, si Shtetet e Bashkuara dhe Britania (tre shtetas të të cilëve u vranë gjatë atyre masakrave), refuzuan t’i jepnin vizë. Sidoqoftë, gjithçka ndryshoi pasi Modi udhëhoqi partinë e tij drejt fitores në zgjedhjet e 2014-ës.
Pala hindu nuk u qetësua nga prishja e xhamisë Babri, por në heshtje vazhduan aktivitetet e tyre në gjykata derisa arritën të merrnin një urdhër gjykate për të ndarë tokën e xhamisë midis hinduve dhe muslimanëve në tetor 2010, gjë e cila u refuzua nga hindutë dhe myslimanët.
Më pas, çështja u transferua në Gjykatën e Lartë Kushtetuese në Delhi, e cila vendosi në nëntor 2019 që e gjithë toka e xhamisë Babri t’u dorëzohej hinduve, pavarësisht vendimit që pranonte se instalimi i idhullit në xhami në dhjetor 1949 ishte krim dhe se rrënimi i xhamisë së Babrit në dhjetor 1992 ishte gjithashtu një vepër kriminale.
Raportet tregojnë se administrata e kryeministrit Modi arriti të diktonte vendimin e Gjykatës së Lartë përmes presionit, shantazhit dhe ryshfetit të gjyqtarëve. Ata gjithashtu konfirmojnë se Kryetari i Gjykatës Kushtetuese, i cili nënshkroi vendimin e gjykatës për ndarjen e tokës së xhamisë Babri për hindusët, u emërua anëtar i Dhomës së Lartë të Parlamentit menjëherë pas daljes në pension, si shpërblim për shërbimin e tij.
Ndërkohë, qindra akuza ndaj të akuzuarve për shembjen e xhamisë së Babrit u rrëzuan, derisa krimi i vitit u shndërrua në një incident që askush nuk e bëri. Ekstremistët hindu morën një fitim të papritur pas vendimit të Gjykatës së Lartë për t’u dorëzuar atyre tokën e xhamisë Babri dhe kanë riaktivizuar kërkesat e tyre për të hequr xhamitë e lashta dhe për t’i kthyer ato në tempuj hindu. Ata u penguan ta bënin këtë me Ligjin për Vendet e Adhurimit të vitit 1992, sipas të cilit karakteri fetar i objekteve të kultit duhet të mbetet ashtu siç ishte në kohën e pavarësisë në vitin 1947.
Sipas këtij ligji, i cili u miratua nga qeveria pas rrënimit të xhamisë së Babrit në vitin 1992, vetëm kjo xhami është e përjashtuar nga zbatimi i ligjit. Muslimanët më pas mendonin se xhamitë e tyre ishin të mbrojtura dhe se hindusët nuk do të mund të kërkonin asnjë të drejtë mbi to.
Xhamitë e rrezikuara
Megjithatë, ardhja e Modit në krye të qeverisë e ndryshoi këtë situatë. Modi është një nga ekstremistët hindu që beson se muslimanët u kanë bërë keq hinduve gjatë sundimit të tyre të gjatë. Ai pretendon se një nga ankesat e tyre është prishja e tempujve hindu dhe ndërtimi i xhamive në krye të tyre. Këto pretendime janë historikisht dhe arkeologjikisht të diskutueshme, por ekstremistët hindu i përsërisin ato dhe madje publikojnë vepra që përmbajnë gënjeshtra, mite dhe lista të xhamive antike që ata pretendojnë.
Në këtë kontekst, gjykatat së fundmi pranuan pretendimet e hinduve në lidhje me dy xhami të lashta. Njëra prej tyre është xhamia Gyanvapi në Varanasi dhe xhamia tjetër është Idgah në qytetin verior të Mathura.
Kërkesat vazhdojnë gjithashtu për të kthyer dhjetëra xhami në tempuj, përfshirë dhe Taj Mahal-in e famshëm.
Një gjykatë e Varanasit vendosi se ligji i 1992 ruan statusin e vendeve fetare, por nuk i ndalon jomuslimanët të kryejnë lutjet atje. Hindusët pretendojnë se shatërvani i xhamisë Gyanvapi është organi gjenital i zotit të tyre Shiva, të cilin ata e adhurojnë. Pranimi i padisë hindu nga ana e gjykatës hapi derën që shatërvani të shqyrtohej “shkencërisht” për të përcaktuar vlefshmërinë e pretendimeve të tyre, pavarësisht se muslimanët këmbëngulnin se ishte me të vërtetë një shatërvan xhamie. Përveç kësaj, themelet e xhamisë po gërmohen në kërkim të gjurmëve të tempullit hindu.
Ekziston frika se ekspertët, të cilët do të angazhohen nga gjykata, do të konfirmojnë pretendimet e hinduve. I njëjti rast ka ndodhur edhe më herët me chaminë e Babrit, kur u përdorën gërmimet për të vërtetuar se në themelet e xhamisë kishte një tempull, gjë që arkeologët e njohur e hodhën poshtë.
Armiqësia ndaj muslimanëve
Qindra xhami të lashta rrezikojnë të përvetësohen nga hindutë. Nuk kalon një ditë apo dy pa lajme për një padi të re apo për një çështje të re gjyqësore lidhur me një xhami apo varrezë islame. Në përpjekje të tilla, ndonjëherë ata ia dalin, duke hequr pjesë të këtyre monumenteve, pasi muslimanët në rajonet ku janë të pafuqishëm preferojnë të pranojnë një marrëveshje me palën hindu, e cila gëzon mbështetjen e politikanëve, policisë dhe gjykatave.
Vëzhguesit besojnë se këto masa do të vazhdojnë në dritën e mbështetjes së qeverisë Modi dhe përdorimit të ngjarjeve të tilla për të krijuar polarizim të mprehtë politik. Partia në pushtet, e përfaqësuar nga Modi, do të përfitojë nga kjo dhe do të marrë vota hindu. Ata dhe të ngjashmit e tyre mendojnë se me armiqësinë e tyre ndaj muslimanëve po hakmerren ndaj muslimanëve për padrejtësitë e sajuara që ata pretendojnë se janë bërë nga sundimtarët muslimanë në shekujt e mëparshëm, për të cilat muslimanët e sotëm duhet të paguajnë…
Ata e shohin këtë praktikë si një nga metodat për t’i bërë muslimanët qytetarë të dorës së dytë, një kërkesë e vjetër dhe e vendosur e lëvizjes politike hindu (Hindut), e cila beson se muslimanët dhe të krishterët janë të ardhur në Indi dhe nuk kanë të drejta. /tesheshi.com/
