Nga Ghada Ageel
Pasi prindërit, motra dhe burri i saj u vranë në bombardime, Lubnah u lut që ata të ishin viktimat e fundit të kësaj lufte. Babai i saj, Dr. Marwan al-Sultan, ishte një nga mjekët më të respektuar në Gaza, drejtor i një spitali indonezian dhe një nga vetëm dy kardiologët e mbetur në Rrip.
Ai u vra nga një bombë izraelite më 2 korrik, së bashku me gruan e tij Dhikr, vajzën Lamees, motrën Amneh dhe dhëndrin Mohammed, burrin e Lubnah.
Familja u strehua në një apartament, në një zonë të përcaktuar nga Izraeli si “e sigurt”, pasi u largua nga shtëpia e tyre në Jabalia sipas urdhrave të Forcave të Pushtimit Izraelit (IOF). E ashtuquajtura “zona e Vilave” në pjesën perëndimore të Qytetit të Gazës dikur ishte një vend ku familjet kalonin kohë në plazh, duke u argëtuar, pavarësisht sprovave të përditshme të pushtimit izraelit.
Bomba goditi dhomën ku rrinte dr. Marwan; pjesë të tjera të ndërtesës nuk u shkatërruan. Lubnah mbijetoi sepse ajo zbriti poshtë për të përgatitur ushqim. Vëllezërit e saj, Omar, Ahmed dhe Nimr gjithashtu mbijetuan pasi ishin larg shtëpisë.
Një ditë para vdekjes së tij, pasi dëgjoi lajmin për një armëpushim të mundshëm, Dr. Marwan ndau një vizion shpresëdhënës me djalin e tij Omar.
“Gjëja e parë që do të bëjmë [kur të arrihet armëpushimi] është të kthehemi në shtëpi. Nëse të gjithë punojmë shumë, brenda një ose dy muajsh, mund ta bëjmë të duket si më parë. Pastaj do ta rindërtojmë spitalin”, tha ai. por ëndrrat e Dr. Marwan u varrosën me të.
Vrasja e mjekëve
Më 4 korrik, një mjek tjetër u vra: Dr. Musa Hamdan Khafaja, një konsulent në Departamentin e Obstetrikës dhe Gjinekologjisë në Spitalin Nasser. Sulmi ishte çuditërisht i ngjashëm me atë të mëparshëm. Edhe Dr. Musa iu bind urdhrave të IOF, iku nga shtëpia e tij në Khan Younis dhe kërkoi strehim në Al-Mawasi, një tjetër “zonë e sigurt”. Atje, ai ngriti një tendë për të strehuar familjen e tij. Ajo tendë u bë varri i tyre.
Gruaja dhe tre fëmijët e tij të vegjël – vajzat Shaza dhe Judi, dhe djali Adel – të gjithë humbën jetën. Vetëm djali i tij, Amr, mbijetoi.
Të dy burrat ia kishin kushtuar karrierën e tyre shpëtimit të jetës së të tjerëve, duke qëndruar pranë pacientëve gjatë bombardimeve dhe rrethimeve të spitaleve të tyre.
Dr. Marwan ishte punonjësi i 70-të shëndetësor i vrarë në 50 ditët e fundit; Dr. Musa u bë i 71-ti. Vdekjet e tyre e çojnë numrin e përgjithshëm të personelit mjekësor të vrarë që nga tetori i vitit 2023 në të paktën 1,580, sipas zyrës qeveritare të medias në Gaza. Çdo dy ditë që nga fillimi i luftës, Izraeli ka vrarë pesë punonjës mjekësorë, ose 16 mjekë, infermierë, paramedikë ose punonjës të tjerë shëndetësorë, në javë.
Midis të vrarëve që nga fillimi i gjenocidit janë disa nga mendjet më të shquara mjekësore të Gazës. Ata përfshijnë Dr. Omar Farwana, ish-dekan i Fakultetit të Mjekësisë të Universitetit Islamik të Gazës; Dr. Rafat Lubbad, drejtor i Spitalit Hamad për Gjymtyrë Artificiale; Dr. Soma Baroud, një gjinekolog-obstetër i shquar; Dr. Ahmed al-Maqadma, një kirurg rindërtues i shquar; Dr. Sayeed Joudeh, kirurgu i fundit ortoped i mbetur në Gazën veriore; Dr. Adnan al-Bursh, kreu i kirurgjisë ortopedike në Spitalin Al-Shifa; dhe Dr. Iyad al-Rantisi, kreu i Spitalit të Grave Beit Lahiya.
Dr. Soma dhe Dr. Sayeed u vranë gjatë rrugës për në punë. Dr. Adnan dhe Dr. Iyad vdiqën nga torturat në paraburgimin izraelit.
Më shumë se 180 persona janë në qendrat e paraburgimit izraelit, përfshirë Dr. Hussam Abu Safia, drejtor i Spitalit Kamal Adwan, i cili ka qenë në paraburgim që nga dhjetori i vitit 2024.
Infrastruktura mjekësore
Infrastruktura mjekësore, e mbrojtur nga e drejta ndërkombëtare humanitare, mbetet një objektiv kryesor. Organizata Botërore e Shëndetësisë ka dokumentuar 734 sulme të tilla që nga fillimi i luftës. Spitalet janë shndërruar në varreza.
Ky nuk është dëm kolateral, ky është vrasje ilaçesh – shkatërrimi i qëllimshëm i kapacitetit të Gazës për jetë. Çdo mjek i vrarë përfaqëson humbjen e viteve të trajnimit, përkushtimit dhe potencialit për të shpëtuar jetë. Çdo spital i bombarduar është shkatërrimi i aftësisë së Gazës për t’u shëruar vetë, për të mbijetuar, për të duruar. Këto nuk janë vetëm jetë të humbura; këto janë të ardhmet e shkatërruara.
Ky është realiteti në Gaza tani, i cili ka pak të bëjë me qëllimet e deklaruara ushtarake të Izraelit për eliminimin e Hamasit, ose sigurimin e kthimit të robërve të rrëmbyer më 7 tetor 2023.
Kjo është ajo që unë e quaj al-Ibādah – Shkatërrimi. Al-Ibādah është shkatërrimi gjithëpërfshirës i vazhdimësisë shoqërore, kulturore, intelektuale dhe biologjike të një populli – një proces i zhdukjes totale. Dhe vrasja e punonjësve të shëndetësisë është një element kyç i kësaj.
