Presidenti i zgjedhur amerikan, Donald Trump fitoi pjesërisht duke u rënë gjeneralëve, dhe tani ai po mbledh fuqi në administratën e vet duke punësuar gjeneralë në pension. Çfarë po ndodh. Ekspertët japin gjashtë argumente përse nuk do të jetë e lehtë një bashkëqeverisje paqësore mes Trump dhe gjeneralëve të tij, që nuk janë edhe aq naivë, duke pasur mbi supe mbi 15 vjet eksperiencë në politikbërjen ushtarake, përgatitjen e luftërave dhe përballjen me situatat pas tyre.
Së pari, ai nuk është thjesht duke zgjedhur çfarëdo gjeneralësh. Më shumë se kjo, ai duket se po favorizon veçanërisht ata që nuk e pëlqenin presidentin Barack Obama –gjeneralët Michael Flynn, James Mattis dhe David Petraeus (Mattis madje, u përzgjodh të jetë sekretari i ardhshëm i Mbrojtjes). Këta janë personat që Trump ka listuar deri më tani. Nuk dihet ende sesi do të sillet me gjeneralët e tjerë, me ata që janë perceptuar se kanë dështuar të zemërojnë Shtëpinë e Bardhë, sikundër është kreu aktual i shtabit të përgjithshëm dhe katër shefa të tjerë në shërbim.
Së dyti, ende pritet që ai të lëshojë një urdhër (edhe pse thuhet se Flynn ka dhënë tashmë disa detyra për njerëzit në qeveri). Kur ai të lëshojë një urdhër, gjeneralët e tij të preferuar me gjasa do të habiten sesa shumë do t’u duhet t’i thonë atij se nuk munden të bëjnë me instrumentet ushtarake. Ai gjithashtu mund të mbetet i zhgënjyer kur të zbulojë se ata janë shumë pak radikalë sesa ai mendon, dhe sesa këta gjeneralë të vjetër bien dakord për politikat.
Gjenerali Petraeus dhe Mattis, për shembull, e njohin njëri-tjetrin shumë mirë. Ata kanë personalitete të ndryshme, mirëpo janë të ngjashëm në paraqitjen e tyre profsionale. Të dy kanë qenë komandantë të Komandës Qendrore dhe në këtë mënyrë, kanë planifikuar luftën në Irak. Me gjasa, ata do ta këshillojnë Trumpin të mbajë marrëveshjen bërthamore, por ta mbajë Iranin, gjithashtu nën presion me mënyra të tjera.
Së treti, ai mund të surprizohet se të dy janë fansa të forcimit të Departamentit të Shtetit. Një herë Mattis u ka thënë anëtarëve të Kongresit se ata ose duhet të shpenzonin më shumë para për diplomacinë, ose më shumë para për municione, dhe se ai preferonte rrugën e parë.
Së katërti, Trump do të habitet sesa shpesh ata do t’i përgjigjen: “Po, po e kam provuara më parë këtë. Ja arsyeja përse mendoj se nuk funksionon”. Këta gjeneralë nuk janë budallenj. Ata kanë kaluar 15 vjet ose duke luftuar ose duke u bërë gati për luftë apo duke marrë veten nga luftimet. Këta janë gjeneralë që mendojnë se e kanë për të detyrë t’i thonë faktet ashtu si janë – pavarësisht nëse civilët duan t’i dëgjojnë apo jo. Ka një arsye përse Mattis u nervozua me Shtëpinë e Bardhë të Obamës: ai i nxiste gjithmonë për Iranin, duke u thënë: O, çfarë ndodh më ps. Të themi se arrijmë marrëveshje bërthamore me ta, dhe më pas, ata përshkallëzojnë armiqësinë në Siri, Gjirin Persik dhe pjesën tjetër të rajonit?
Së pesti, këta gjeneralë kanë qenë pjesë e mjedisit. Ata nuk do të duan të shemben nga ndonjë rishtar në Agjencinë e Sigurisë Kombëtare që apelon dhe thotë: “Shtëpia e Bardhë dëshiron…’. Përgjigja e vetme e përshtatshme në këtë rast: Kush në Shtëpinë e Bardhë e dëshiron këtë?
Së gjashti, lidhur me këtë të fundit, këta gjeneralë të vjetër e njohin Kongresin shumë më tepër sesa Trump. Do të ishte shumë e lehtë për sekretarin e Shtetit dhe sekretarin e Mbrojtjes të radhiten me kreun e komitetit të Senatit për të bllokuar lëvizjet e Shtëpisë së Bardhë që nuk u pëlqejnë. Ish-sekretari amerikan i Shtetit, Colin Poëell, në detyrën e shefit të Shtabit, ka bërë diçka të ngjashme në fillimet e administratës Klinton, duke bashkëpunuar me senatorët për të bllokuar vendimin e Shtëpisë së Bardhë për heqjen e ndalimit mbi homoseksualët në shërbim të ushtrisë. Dhe në atë rast, kreu i komitetit të Senatit ishte pjesë e partisë së presidentit, ashtu si John McCain, është aktualisht.
Do të ketë konflikte dhe gafa, e ka gjasa që Flynn do të jetë i pari që do të largohet nga detyra. Kjo pjesërisht për shkak se është më e lehtë të heqësh një këshilltar të sigurisë kombëtare sesa një anëtar të kabinetit. Ka dhe një shembull për këtë, gjenerali në pension i marinës, James Jones që erdhi dhe iku shpejt në mandatin e parë të Obamës.
Mattis dhe Petraeus mund të zgjasin më shumë, por të dy mund të tregojnë shumë herë dhëmbët. Asnjë prej tyre nuk e duron me gëzim të bërit e budallait, sikundër nuk durojnë civilët mendjemëdhenj.
Përgatiti: Juli Prifti – /tesheshi.com/
