PS dhe LSI shkelin afatin e regjistrimit në KQZ. Ja se si marrëveshjet politike kanë përcaktuar momentet më të rëndësishme të krizave në vend pas vitit ’90 gjithmonë në shkelje të Kushtetutës, ligjeve dhe institucioneve. A po synohet një tjetër marrëveshje si ajo e 2002-it?
Dita e sotme shënon afatin e fundit të regjistrimit të koalicioneve në zgjedhjet e 18 qershorit, por Partia Socialiste dhe Lëvizja Socialiste për Integrim me anë të një shkrese kanë kërkuar shtyrjen e afatit nga KQZ-ja. Një lëvizje kjo që tregon paqartësinë e tyre për koalicionin e ri, por nga ana tjetër nëse kërkesa pranohet nga KQZ do të shënojë një shkelje të hapur të afateve ligjore për zgjedhjet.
Juristi demokrat, Oerd Bylykbashi e ka sulmuar menjëherë këtë kërkesë duke e cilësuar një cënim të hapur të Kodit Zgjedhor të miratuar me konsensus më parë.
“Lodhu 10 vjet ne duke përmirësuar Kodin me konsensus, lodhu ODIHR duke rekomanduar të qartësojmë afatet. Të del Rama me Metën, e me një shkresë me dy firma hedhin në erë një Kod me 84 vota”- shkruan Bylykbashi duke paralajmëruar se pranimi i kësaj letre nga KQZ do të jetë krejtësisht antiligjore.
Por nuk është vetëm ky afat ligjor që po shkelet. Më herët partitë e opozitës nuk janë regjistruar në zgjedhje sipas afatit të caktuar nga ligji, por KQZ e ka lënë hapur derën për regjistrimin e saj edhe pse në kundërshtim të hapur me ligjin.
Nëse ndodh që edhe zgjedhjet të shtyhen siç kërkon opozita atëherë do të kishim dhe shkelje të Kushtetutës.
Por kush po pyet për afatet kushtetuese?! Ajo për të cilën po investohet sot politika është një marrëveshje politike mes opozitës e mazhorancës për zgjedhjet, presidentin e ri dhe reformën në drejtësi.
Dhe kjo nuk është hera e parë që ndodh. Në 27 vite demokraci pazaret politike ose mungesa e tyre kanë shënuar ndryshimet kushtetuese, shkatërrimin e zgjedhjeve ose shtyrjen e tyre.
Pazaret politike vs Kushtetuta
Që nga viti 1991 e deri më sot partitë politike shqiptare kanë vendosur me marrëveshje mes tyre ose me presion ndaj njëra-tjetrës që të dalin mbi ligjin. Rasti më i fundit ishte ai i zgjedhjeve lokale 2007, kur aktorët ishin në krah të kundër. Ishte Edi Rama në opozitë që bënte presion për shtyrje zgjedhjesh për shkak të standardeve. Atëherë u arrit një marrëveshje politike me ndërhyrjen e OSBE-ODHIR dhe zgjedhjet u shtynë 1 muaj në kohë.
Marrëveshja e parë politike shënohet ajo e vitit 1991 me krijimin e Qeverisë së Stablitetit kur mazhoranca e atëhershme postkomuniste i lëshoi udhë opozitës së re të Partisë Demokratike për të shkuar nqë zgjedhjet e marsit 1992 ku ajo shënoi fitore të thellë. Në vitin 1996 zgjedhjet u shkatërruan sepse nuk ekzustonte klima e një marrëveshjeje apo besimi mes palëve. Opozita e majtë i braktisi zgjedhjet pas disa rasteve dhune dhe PD-ja në pushtet i manipuloi rezultatet duke çuar në një krizë politike në vitin që pasoi.
Zgjedhjet e vitit 2001 të fituara nga e majta u kontesuat fuqishëm dhe opozita nuk i njohu duke bojkotuar Kuvendin. Ky kontestim çoi në marrëveshjen e politike të famshme të vitit 2002 ku dy armiqtë e betuar Sali Berisha dhe Fatos Nano shtrënguan duart. Kjo marrëveshje shënoi reformën zgjedhore, zgjedhjen e presidentit konsensual, etj..
A ka nevojë sot politika për një marrëveshje të re të ngjashme?! Duket se të gjitha gjasat çojnë në ngjashmëri, pasi në lojë nuk janë vetëm zgjedhjet por dhe presidenti i ri, për të cilin mazhoranca nuk ka asnjë kandidat në pritje të një emri konsensual nga opozita. /tesheshi.com/
