Trepikëshi i dhënë në tavolinë për Shqipërinë, që i nxjerr pra kuqezinjtë trimfues ndaj serbëve, gjykuar nga një perceptim i përgjithshëm mbi kontekstin e reagimit mbarëpopullor, ka marrë një kahje më tepër ekstra futbollistike se sa morale.
Ngazëllimi masiv është ngushtuar rreth faktit se tashmë jemi të dytët në grup, e se fati po na ndihë që të jemi në Francë pas 1 viti me elitën e futbollit europian. Kjo, sa po u dha vendimi ‘pro’ nesh, sepse kur vendimet jepeshin ‘kundër’, çështja shtrohej më tepër në planin moral: na dhimbsej drejtësia e shkelur dhe jo pikët e humbura.
Trishtuese kjo metamorfozë!
Ne nuk duhet të pretendojmë një pozitë – vërtet ëndërruese – por e ardhur në mënyrë fiktive. Sepse realisht, ne nuk kemi fituar ndaj serbëve, nuk jua kemi shkundur rrjetat, siç bëri Flamurtari afro 30 vjet më parë me beogradasit e Partizanit, duke i mundur qartësisht me top.
Çfarë (duhet të)përbënte dhimbje për ne si shqiptarë në atë që ndodhi në Beograd vjeshtën e kaluar, si dhe më pas në vendimet që nxirrte komisioni disiplinor i UEFA-s, ishte vetëm shkelja ashiqare e standarteve të drejtësisë; vendime që na fyenin inteligjencën e na merrnin për budallenj, jo vetëm ne si shqiptarë, por tërë qëniet njerëzore që u binte në vesh meseleja në fjalë.
Kjo nuk do të thotë që ne mos pretendojmë shkuarjen në Francë; kjo do të thotë që peshën më të madhë në motivin ngazëllyes pas vendimit të Lozanës, duhet ta zërë vendosja e drejtësisë e jo marrja e trepikëshit si një përjetim ngushtësisht arithmetik.
Kjo ndoshta do kishte vlerë vetëm nëse serbët do i mundnim dhe në Shkodër me gola realë, gjë që do legjitimonte deri diku 3 pikët e dhëna në tavolinë.
Sepse, nëse citojmë Lubonjën, fitorja jonë ndaj serbëve dhënë në tavolinë është e ligjshme, por jo legjitime, derisa është fiktive.
Dhe pikë tjetër e shëmtuar e dehjes së përgjithshme kolektive kuqezi, është futhunda e çdokujt në komentimin e vendimit. Se për çfarë arsye zëra të instancave më të larta shtetërore duhet të prononcohen edhe zyrtarisht për “trepikëshin” pro-shqiptar dhe anti-serb, këtë mund ta shpjegojë vetëm ‘ballkanikja’ ende e fortë si pije në organizmin tonë mental shoqëror dhe shtetëror, ku as serbët nuk mbeten pas.
Nuk e dijmë nëse do ketë reagime për vendimin dhe nga Avokati i Popullit apo zyrtarë të tjerë të ngjashëm, përfaqsues të partive politike – Lulzim Basha u prononcua në emër të PD-së, por PS-së pse ende nuk ka dalë me një deklaratë?! – shoqatave të ndryshme, atdhetare ose jo, si fjala vjen ajo bletërritësve, apo dhe nga komuniteti LGBT qoftë.
Kësaj i thonë pra që të fitosh pikë fiktive, e të humbësh reale! /tesheshi.com/
