Taulant Balla, tash e tutje do mbahet mend si njeriu i thënies sipas së cilës ai zgjedh partinë para Shqipërisë.
Ditët po kalojnë dhe ai ende nuk e ka përgënjeshtruar këtë produkt të “gojës që flet para mendjes”; por kjo nuk do të thotë se nuk do rresht së përpjekuri për ta përligjur atë.
Kot e ka. Ai duhet ta kuptojë se jeton në një shoqëri ku është sport kombëtar që tjetrit t’i merret erzi; dhe rrjetet sociale duket sikur janë shpikur vetëm e vetëm që shqiptarët – ngaqë janë dhe të papunë, siç ankohen parreshtur kudo e ngado – ta ushtrojnë me kohë të plotë këtë sport.
Po vallë, mos ka thënë ndonjë mufkë Balla që i janë përveshur kaq keqazi?! Sigurisht që po, por tronditja nuk duhet të vijë nga ajo dhe nuk dihet nëse vjen nga ajo; tronditja duhet të vijë dhe siç duket vjen për shkak të sinqeritetit të tij në atë që ka thënë.
Po pse, kush kishte dyshimin se ishte ndryshe?!
Pa të pyes veten çdokush që i është qepur Ballës me gur në trastë sesa ai vetë e ka vënë Shqipërinë – ose sociologjikisht të përgjithshmen – mbi atë çfarë ka qenë personale, qoftë kjo në politikë apo gjetkë?
Dhe nëse has ndonjë moral të tillë, le t’i hyjë Ballës dhe me hu po iu dha mundësia.
A nuk është atdheu ynë, Shqipëria jonë, mishërimi i një populli që të përbashkëtën e ka hedhur tutje; të mirën e përgjithshme as që e njeh si nocion human; e ku atdheu vlen maksimalisht për ndonjë këndjellje folklorike, e kurrë si një aspiratë individuale e shoqërore bashkë?!
Në këtë pikë, siç thuhej dikur në emër të virtytit të trimërisë se “të gjithë shqiptarët janë Mic Sokola”, vlen të thuhet dhe tani se “të gjithë shqiptarët janë Taulant Balla”, kush më shumë e kush më pak.
Balla ka bërë vetëm një gabim në atë që ka thënë, që me sinqeritetin e tij tronditës, ka hequr një çast maskën duke e cënuar lojën e përgjithshme aktoreske, sidomos atë të politikës, ku ata që i janë vërsulur duket sikur i thonë: Po ti ç’deshe që e hoqe maskën e dole nga loja?! Budalla! Ne do vazhdojmë ta mbajmë atë!
E pra, a nuk është kështu kur sheh se ndër të parat reagime ndaj thënies së aluduar të Ballës, ishte ai i znj. Topalli?!
Por a është vetëm ky rast një lloj sinqeriteti i ardhur nga politika që të trondit?!
Jo! Vini re: në të gjithë ligjërimin politik, në daç të mazhorancës e në daç të opozitës, pra nga të gjitha kahjet e saj, çdo reformë, çdo insiativë politike që ndërmerret, bëhet në emër të integrimit europian(!); pra jo në emër të popullit, të njerëzve.
Si shembull: a nuk u ndërhy në Lazarat në emër të një kërkesë të Brukselit për hapjen e negociatave!
Po, se përndryshe nuk do ndodhte që teksa mbyllej një Lazarat, me dhjetra të tjera hapeshin anëkend vendit!
Ndaj pra dhe Balla, më shumë se për thënien e tij në variantin mufkë, thjesht duhet të na trondisë me sinqeritetin e tij; një lloj provokimi që na tregon sesa të pasinqertë jemi si shoqëri! /tesheshi.com/
