SHËNIM: Nuk është kisha e Dhërmiut, por rënia e Himarës, “Zajednicës” greke

Orët e fundit po konsumohet një tjetër fërkim mes kryeministrit Rama dhe faktorit greko-ortodoks në Shqipëri. Në qendër është ajo, kisha në Dhërmi. Debati për të lindi që gjatë verës, ku paria fetare ortodokse plus politike, ngriti pretendimin se qeveria po rrafshonte kishën e Shën Thanasit, gjë që solli “ç`kishërimin” dhe mallkimet e një prifti grek në Konicë ndaj Edi Ramës; ndërkohë që qeveria nga ana e saj pretendonte se nuk po prekte asnjë kishë, por që Inspektoriati Ndërtimor po shembte një ndërtim pa leje në zbatim të ligjit.

Në krye të llogores të pretendimeve kishtare, qëndronte Vangjel Dule, një mik i hershëm me Ramën, siç dhe ky i fundit e ka cilësuar mik të hershëm Dulen, por që ashiqare nuk janë më. Ftohja mes tyre do vinte që kur qeveria nisi ta gatiste reformën territoriale administrative, pasi aty Himara rezultonte tërësisht shqiptare. E bashkuar me Vranishtin, një prej kryeqendrave të Labërisë në Lumin e Vlorës, ajo e humbte tërësisht statusin e një “kështjelle greke” në Shqipëri.

“Himara është një bashki shqiptare si gjithë bashkitë e tjera”, do deklaronte Rama në seancën parlamentare të miratimit të Reformës, pasi i kishte servirur Dules dhe përfundimet e një studimi të akademik Çabejit mbi fshatrat e Bregdetit, ku Himara rezultonte Labëri, edhe pse me popullsi ortodokse, që do të thoshte se ishte historikisht, etnikisht, sociologjikisht dhe kulturalisht shqiptare.

Dhe sot kur Kosova është trazuar nga Zajednica, është rasti të kujtojmë se një Zajednicë e ka pretenduar dhe Athina në Shqipëri: Himarën. Atë dhe vetëm atë. Sepse, nga harta e re territoriale, elementi grek në Shqipëri ka përfituar në fakt dy bashki minoritare, Dropullin dhe Finiqin, por jo, këto nuk vlejnë asgjë para Himarës. Dhe përfshirja e Himarës në Labëri, duke e bashkuar më Vranishtin, pra hapja e një shtegu për lebërit e lumVlorës që të derdhen në bastionin grekofon të cilin Greqia e konsideron si një enklave greke në territorin shqiptar, është një humbje jo e vogël për ta.

Reagimet e shumta edhe të Athinës zyrtare pas miratimit të hartës së re territoriale, e vërtetojnë më së miri këtë. Dhe ç`prej atëhere, raportet Rama-Dule erdhën në një pikë të pariparueshme ftohjeje, që kulmoi dhe me defaktorizimin total të PBDNJ-së dhe Vangjel Dules në zgjedhjet e fundit lokale, pas 20 e ca vitesh “ligjbërës” në politikë.

Opozita asnjëherë nuk u ngatërrua në këtë mesele. Ajo i mëshoi fort interesit të saj duke pretenduar se me  hartën e re mazhoranca po i bënte një atentat elektoral, pa u përzier shumë në një përballje të hapur e të qartë  shqiptaro-greke me shkak Himarën. Dhe mirë bëri.

E tashmë, rikthimi i fërkimeve Rama-Dule, qeveri-ortodoksi, ndoshta më vonë dhe Athinë-Tiranë, më shumë se për kishën e Dhërmit, janë e do jenë gjithherë për Himarën, Zajedincën greke të themeluar ndër vite nga Athina me të gjitha format, por që u shpërbë me hartën e re territoriale-administrative.  /tesheshi.com/