Opinioni i i të mërkurës kushtuar ca deklarimeve të imamit Elvis Naçi, ishte, si shumë herë në atë hapësirë debati, si lojë pa top e futbollistëve, që, ndërsa kërleshen me këmbë mes shoqi-shoqit, nuk e kuptojnë se topi, ai i që përbën arsyen pse janë në fushë, nuk është aty dhe është zhvendosur gjetiu. U tha shumëçka dhe nuk fol për kryesoren.
Dhe kryesorja, ajo që meritonte debat real, ishte thirrja e një zëri publik ditë më parë, për t’i marrë nën përgjegjësi penale ata imamë që mbajnë ligjërata të tilla; pra, sipas artikullshkruesit – për hir të së vërtetës jo i lënë nga mend e kresë porsi një delikuent mediatik të cilit tashmë i është dhuruar dhe një hapësirë televizive – imamët duhet të shkojnë në burg poqese, gjithnjë sipas gjykimit të tij, e persekutojnë femrën në ligjëratat e tyre. Dhe kjo ç’ka ka qenë më ulëritëse në këtë debat, as që u morr në shqyrtim.
Në vend të kësaj, imami Naçi, njeriu të cilit i është adresuar kërcënimi, e që i është në lojë dhe emri, pra dinjiteti i tij, si njeri, si qytetar, e ç’është më e keqja dhe si klerik, u morr me komentet e një askushi me fustan të kuq, që është aty vetëm falë trendit teknologjik të rrjeteve sociale. Në rrethana të tjera, ajo, pavarësisht nëse i pëlqen një fjalë e dikujt, a qoftë dhe një predikim, nuk ka arsye për t’u veçuar nga mijra e miliona njerëz që jetojnë në këtë botë me plot mospëlqime dhe mosdakortësira. Më troç e qartë, emri i asaj vajze që u bën shkak për linçimin e imam Naçit në rrjete, nuk i thotë asgjë shoqërisë shqiptare.
Dhe në këtë pozitë, fjalët e saj, që ashtu siç u vunë re nga gjindja nuk shkonin tej fjalosjes në floktore grash gjatë procesit të frizurimit, nuk kishin pse të ishin në epiqendër debati, dhe imami nuk duhet ta kishte hiç për dert sqarimin e saj mbi mesazhin e fshehur apo të qartë të atyre fjalëve.
Edhe njëherë, debati fitoi peshë e rëndësi, vetëm në çastin kur një zë publik, me peshë në atë që thotë – e thotë drejtë apo shtrembër, mirë apo keq, me dashamirësi naive apo keqdashësi djallëzore – shkon dhe u turret imamllarëve deri duke bërë thirrje për ndëshkimin penal të tyre, nga ajo çka u kumtojnë besimtarëve përkatës në xhami.
****
Edhe diçka për zonjën Doda. Mesila Doda vjen nga një domen i ngjashëm me disa panelistë, të pranishëm aty për shkak të statusit fetar, por “edhe fetar” si një ndonjë rast: besimi. Dhe, paçka diferencave doktrinore mes Krishtërimit (ku bën pjesë znj. Doda) dhe Islamit (ku bënin pjesë dy të tjerë), shanset për të qenë “në një mendje” mes të treve ishin shumë më të mëdha.
Duke qenë dhe pjesë e dy besimeve monoteiste, ata bashkohen dhe tek ekzistenca e trashendentes, botës së padukshme, gajbit siç quhet në fjalorin islam. Kështu që nuk kishte asnjë arsye se përse znj. Doda të përfliste me aq përçmim e tallje njëherësh mbi një transmetim profetik që ka qendër engjëjt, të cilat në Krishtërim, besimin e saj, superpotencohen me anë të vizatimeve, pikturave murale dhe padyshim skulpturave.
Dhe dikush prej atyre që kishte në krah, në të djathtë apo në të majtë, duhet t’ja tërhiqte vërejtjen për frazat e saj hedhur qesim, tejet fyese për një komunitet besimtarësh. Pavarësisht papajtueshmërisë doktrinore lidhur me trinitetin, që është dhe kredoja e Krishtërimit, muslimanit nuk i lejohet t’i fyejë të krishterët për këtë kredo, edhe pse e kundërshtojnë atë, madje dhe akademikisht, referuar porosisë kur’anore “…mos jua shani zotat atyre, që ata mos shajnë Zotin tuaj”.
Por për më tepër, zonja Doda gati rrëshqiti në ateizëm kur u përtall me një kumt të ardhur nga bota tjetër, së cilës si rregull i pashmangshëm besimi, ajo edhe i beson. /tesheshi.com/
