Nga: Bujar M. Hoxha
Superliga e këtij sezoni sa do mbahet mend për suksesin e parë të Kukësit, për të parin titull kampion të ekipit të qytetit verior, aq do mbetet dhe në kujtesë për një karton të kuq të grisur në ndeshjen më kulmore.
Nuk do duhej të ishte kështu, polemikë pas polemikash, përplasje pas përplasjesh. Do duhej të flitej veç për Kukësin kampion, e jo për një futboll që ka mbetur dhe pa kartonin e kuq.
Një prej pak futbollistëve të mirë që ka prodhuar futbolli shqiptar në dekadat e fundit, thuajse asnjëherë i përmendur negativisht gjatë karrierës së tij, u pa ta lëshonin nervat në ndeshjen më kritike të sezonit. Kartoni i kuq i grisur prej tij, sharjet që goja i nxirrte e që i dalloheshin nga këtej ekranit, do të mbeten vula e kampionatit të sapombyllur.
Te Skënderbeu mund të ketë zemërim, mund të ketë rebelim për mënyrën si u trajtua të shtunën, por ekipi korçar duhet të kthejë kokën pas, për t’u ngushëlluar me atë çfarë ka bërë vetë në këto vite.
Ç’të bësh, atë do të gjesh!
Dominimi i Skënderbeut në futbollin shqiptar mori fund me një arbitrim skandaloz, siç nuk duhej të kishte ndodhur. Por a nuk niste mbretërimi i kësaj skuadre në fillim të kësaj dekade me shkërmoqjen e çuditshme nga brenda të Dinamos, që asokohe luante futbollin më të bukur, me ndeshje ku nuk arrije të gjeje dot kufirin mes teatrales dhe futbollistikes, me arbitrime dukshëm në favor të saj?
A nuk ishte Skënderbeu që për vite të tëra u përfol për miklim nga federata e futbollit si asnjë skuadër tjetër, për ndeshje të fituara habitshëm?
A nuk ishte i njëjti Skënderbe që pak ditë më parë do të fitonte po kaq habitshëm në fare pak minuta ndaj Vllaznisë?
A nuk nisi ky kampionat me një Korab të porsambërritur në të e të dënuar me zbritje një kategori më poshtë qysh kur ndaj tij u vendos me grusht të hekurt se nuk do mund të luante në fushën e vet, as dje e as sot? Kush e ngriti zërin ndaj kësaj padrejtësie?
Për të mos folur për nivelin mediokër të vetë lojës, për koret e fjalëve të pista që të shoqërojnë në çdo minutë në stadiume…
Sepse futbolli nuk kuptohet si lojë, ku ka si fitore dhe humbje, por si mundësi për ta bërë gjithçka tënden me çdo kusht, drejtësisht apo padrejtësisht. Ashtu siç ngjet çdo ditë në jetën tonë, kur e duam medoemos gjithçka, edhe padrejtësisht. Sepse ky futboll është reflektim i së përditshmes sonë, i së padrejtës që na shoqëron, qoftë në anën tonë apo në kurrizin tonë!
Kartoni i kuq i grisur në ndeshjen ku Kukësi fitoi kampionatin është simboli i një futbolli të zvetënuar, i një botëkuptimi të zvetënuar.
Mos u përpiqni ta rregulloni kampionatin. Nuk do mundeni ta bëni pa rregulluar njeriun, veten tuaj, veten tonë! /tesheshi.com/
