Opinioni shqiptar po sheh e bën sehir kërleshjen e dy gladiatorëve të mendimit publik shqiptar, Andi Bushati dhe Artur Zheji. Dhe nuk është e para herë që ndodh kjo, kur dy miq në dukje, shpërthejnë befas në armiqësi kundër njëri-tjetrit duke mos kursyer asgjë në llojin e goditjeve ndaj shoqi-shoqit, deri në përdorimin e artilerisë së rëndë, asaj që shënjestron dhe aspekte të jetës private.
Të dy këto emra, i përkasin zhganit të “çunave të bllokut”, jo në kuptimin ideologjik apo politik, por atij mediatik. Q ë të dy, kanë qenë të përkëdhelurit e studiove, për të qenë ata në radhën e parë të opinionbërësve dhe opiniondhënësve për gjithçka që ndodh në jetën politike e shoqërore shqiptare.
Fjala e tyre i është imponuar publikut si diçka e vyer dhe kjo u ka dhënë rolin e misionarëve për të ofruar standarte gjykimi mbi të mirën dhe të keqen e punëve tona në përgjithësi, e të politikës në veçanti.
Por në rastin kur nuk janë pajtuar për diç mes vedi, kanë hequr çdo maskë etike, i kanë ngrirë vetes çdo buzqëqeshje miqësore, për t`u hakëryer ndësjelltaz me të gjitha format dhe mënyrat, ku dallon ajo e telendisjes me gjëra jashtë syve të publikut.
Por a ka gjë për t’u trishtuar në këtë mes kur hahen dy opinionistë ?!
Sigurisht që ka, kur sheh që teksa rreken të bëjnë profetët e moralit në debatin publik, u mungon çdo thagmë morale për ta mbajtur të pabanalizuar një mospërpurputhje mendimesh e idesh mbi një zhvillim politik.
Po sherri mes tyre, a duhet ta shqetësojë publikun tej sehirit që bën zakonisht në të tilla raste?!
Sigurisht që duhet ta shqetësojë, kur sheh se zërat e tyre që thërrasin për bashkëjetesë të ndryshmesh e kulturë debati, shfaqen në një çast të vrazhdë e të egjërt pa cak.
A është ndeshja verbale mes tyre një gjë me peshë publike në kuptimin negativ të fjalës?
Po, si një vërtetues i faktit të trishtë se ashtu si politikanët, edhe analistët një turi kanë.
Po ç’të jetë vallë ajo që i bën këta individë, e të tjerë të soji të tyre, si pjesë të elitës, posaçërisht mediatike, që të shfaqen për një çast të pamëshirshëm ndaj njëri-tjetrit?! Interesa nën rogoz, apo xhelozira njerëzore të majisura në faktorë të ndryshëm, që shpërthejnë një çast.
Vetëm pak javë më parë, ndaj Zhejit pati një reagim të ashpër nga kolegu i tij, Kikia, i cili hapi një “kuti pandore” të raporteve mes njëri-tjetrit, ku flinte një inat i thellë më rrënjë në vite.
Dhe kështu ndodh sahera, ku një gricje e vogël shpërfaq më pas një urrejtje të fjetur që zgjohet si bishë.
Dhe kjo është një histori më vete e tranzicionit shqiptar, ku gjithçka ka ndodhur, ka qenë refleksion i një antagonizmi, herë të fshehur e herë të dukshëm, mes njerëzish të së njëjtës familjeje, në politikë, jetë akademike, e padyshim në sallone mediatike, ku edhe xhelozia, por dhe interesat e ndryshme, i kanë kthyer në armiq të përbetuar.
Dhe njëherë shtrohet pyetja nëse ka gjë për t’u shqetësuar në këtë mes?! Po, ka, kur mendon se këta janë pjesë të elitës, të asaj që udhëheq jo vetëm punët, por dhe mendimin e një shoqërie.
Mjaft të thuhet se kur katandisen duke ia hequr puplat shoku-shokut, tregojnë një falsitet të frikshëm në atë që promovojnë studiove. Dhe prej këtij momenti duhet ta qepin gojën duke shënjestruar politikën si të keqen e vetme të këtij vendi. Qartazi, ata janë vetë politika; janë vetë kriza e elitës shqiptare! Janë pra, falsiteti i saj! /tesheshi.com/
