Një 24-vjeçar mbeti i plagosur një natë më parë tek Komuna e Parisit, pas një shkëmbimi zjarri mes të rinjve.
Pamjet filmike shfaqën një mercedez luksoz të braktisur, që mendohet se drejtohej nga i plagosuri, Lorenc Hoxha me origjinë nga Bulqiza.
Më tej, si pjesë e informimit mediatik mbi të plagosurin, janë dhe fotot e tij në automjete të tjera luksoze. Aty ai pozon në një delir tipik prej atij që jeta i nis dhe i mbaron tek timoni. Eshtë tërësisht çështje e tij, e shijes së tij mbi jetën.
Edhe në komunizëm kishte sosh që iu ishte bërë mendja biçikletë (pasuri e madhe në atë kohë), ose dhe makinë, por vetëm si pasion për t’u bërë shofer. Madje për këtë nuk e kishin problem dhe të qetheshin tullë, meqë dhe kurset e shoferit ta diktonin këtë masë etike.
Ndërsa tani çështja është krejt ndryshe. Tani duhet t’i frikësohesh atij që është në timonin e një automjeti luksoz; që ka një qëndrim prej një kapadaiu provincial, me një dorë në timon e tjetrën duke folur në celular; dhe që nga bokset i del një asoj muzike nga më idiotet e mundshme, pasqyrim i psiqikës katastrofike që e sundon në stil jete, komunikim dhe sjellje.
Gjithsesi, të gjitha janë çështje e tij, deri në momentin kur shfaqen kërcënueshëm për shoqërinë. Madje, me një lexim të thjeshtë psikologjik, ata i përkasin totalisht sferës së dytë.
Shija e tyre e jetës, personaliteti i tyre i përçundëm, është tmerri ynë!
A nuk mjafton fakti se kanë bërë luftë në një lagje mes banorëve, ku për pako gjë mund të kishin shkaktuar viktima të pafajshme ? Dhe bëhet fjalë për tipologji që tej vetes nuk shohin asgjë, nuk ndjenjë asgjë, nuk u intereson asgjë.
Por më e keqja është se ata ndihen të sigurt e jo ne!
Ata janë të sigurt deri sa në çastin që shkrepin armën. Më pas nis loja me policinë, por ka gjasë që t’a hedhin lumin. Dhe e dini pse? Sepse ata hetohen në pjesën më të parëndësishme të krimit dhe jo në atë më të rëndësishmen, që është dhe thelbi: posedimi i automjteteve të luksit në një moshë aq të re, kur nuk kanë as ndonjë zanat dhe kur nuk kanë punuar asnjë ditë.
Do mjaftonte një ndalim i thjeshtë policor ku drejtuesit, që me një vështrim zbërthyes e shpalos statusin e vet social, t’i kërkoheshin jo dokumentat e automjetit por se me çfarë parash është blerë dhe si i ka siguruar ato, e që gjithçka të zgjidhej në moment duke ia bërë të pamundur atij ndjekjen e një stili jete, qartësisht me tendenca kriminale, që më pas bën gjëmën.
Por fatkeqësisht kjo nuk ndodh. Paradoksalisht, gjithçka është përqëndruar tek aksidentet, eliminimi i viktimave prej tyre, duke kontrolluar për rrip sigurimi, alkol, patentë; ndërsa me krimin në timon nuk ndodh asgjë, ndërkohë që është më i lehti për t’u identifikuar.
Nuk është nevoja të jesh i shkolluar për rend, për të kuptuar se janë një masë automjtetesh luksoze ku nuk ka gjasë që brenda tyre të jetë një njeri punëtor, i ndershëm, i rregullt me ligjin dhe që pasurinë e ka me djersë. Kurrë nëse është fjala për Shqipërinë.
Pra, nëse para hundës së një patrullë policore kalon një mercedez si i ai i të plagosurit Lorenc Hoxha, me këtë të fundit në timon, dhe ai nuk nuhatet me të parën që i përket botës së krimit mu prej moslidhjes së natyrshme mes llojit të automjetit dhe poseduesit, atëherë ata nuk kanë me pse e mbajnë atë rrobë, nuk kanë më pse marrin pagën nga taksat tona, dhe janë të mallkuar nëse ndëshkojnë ndonjë të urtë e të butë për pako gjë në shkeljen e ligjit.
Të mallkuar, pasi po bëjnë një padrejtësi.
Dhe kjo nuk është policia që duam. Ajo që do donim, do ishte ajo polici që e ndalon një automjet luksoz dhe i kërkon drejtuesit të justifikojë blerjen e saj, ku dhe si i ka fituar ato para. Është një prej mënyrave për ta bërë zap krimin, atë që po na e bën jetën sterrë çdo ditë…/tesheshi.com/
