Në kulmin e një zhurmnaje mbi dyshimin se Rama, gjatë kohës që ka qenë në opozitë, aty nga viti 2012, ka paguar një sasi parash për të siguruar një takim me presidentin Obama, çka përbën dhe krim federal sipas ligjeve amerikane, vjen lajmi që në Varshavë, tanimë që është prej tre vjetësh në pushtet, Rama shtrëngon duart me Obamën.
Eshtë shkruar kështu, literalisht, në newsbar-in e një televizoni informativ, që në fakt nuk është prej atyre që i bëjnë fresk shefit të qeverisë, përkundrazi, i bëjnë rivalit të tij në opozitë, ama që ngjason si të ishte një shuplakë për akuzat opozitare të këtyre ditëve, e llojit: “Hë, ja ku u takuan dhe pa asnjë pagesë, e jo vetëm u takuan, por shtrënguan dhe duart. Çdo të thoni tani?!”
Por formulues(ja)i e lajmit as që mund ta ketë patur këtë prapamendim, këtë mesazh të fshehur politik, kur e ka formuluar tekstin. Ai ose ajo, thjesht ka vepruar ashtu, e diktuar nga një sentiment gazetaresk naiv për ta shenjtëruar me patjetër një çast, një moment, një gjest, ku duar shqiptare preken nga duar amerikane, pavarësisht se si, ku e pse. Dhe aq mjafton për të përbërë lajm.
Por nisur nga fakti që zgjidhet të evidentohet detaji mbi të përgjithshmen (nuk thuhet “takohen”, por “shtrëngonjë duart”), nuk dihet nëse do përshkruhej në lajm dhe ndonjë element shtesë në shtrëngimin e duarve mes të dyve, si fjala vjen minutat se sa zgjati, se kush e zgjati dorën i pari, se kush ia lëshoi shoqi-shoqit i fundit, se veç shtrëngimit të duarve u rrahën ndërsjelltazi dhe shpatullat, etj.
Dhe ndodh pastaj që kur media e shet një akt të rëndomtë kortezial mes dy politikanëve si lajm të madh, nga ana shqiptare ka një investim të fuqishëm me frymë provinciale për të siguruar më pas, qoftë dhe me ndonjë shuk parash, shtrëngime duarsh, përqafime, kapje për beli, e ndonjë skenë edhe më shoqërore, për t’ja dhënë më pas të gjitha surratit kunndërshtarit, si dhe për të ushqyer delirin tipik provincial të të qënit dikush në këtë botë, derisa dora jote, trupi yt, fytyra e fryma jote, u gjendën aq pranë deri në prekje me ato të liderit të madh.
Pra, nuk është udhëheqësi ynë që valën e elektricitetit të tij në këtë rast, atë që përshkoi qenien sapo u prek mish më mish me udhëheqësin e përtej oqeanit, ja kalon medias; por është kjo e fundit që tenton t’ja përcjell publikut, prodhuar nga gjeneratorët e shtampave tekstuale në formulimin e një lajmi.
Rama shtrëngon duart me Obamën! Po pastaj?! /tesheshi.com/
