Lajmi se kryeministri ka ndërmend të fusi orën e mësim-besimit nëpër programet shkollore u përhap me shpejtësi nga agjencitë e portalet e shumta në shqip. Blogosfera shqiptare është angazhuar tashmë me argumentet e shumta pro et contra… ajo që është e nevojshme dhe një domosdoshmëri është një moral, i cili të ndikojë në jetën e përditshme të çdo individi dhe në shoqëri në përgjithësi.
Deklarimi i kryeministrit erdhi në një moment politik në të cilin po diskutohet gjerësisht vendim-marrja e tij politike brenda partisë së tij dhe në ekzekutiv. Ndërkaq pavarësisht përplasjeve në shqyrtimin e këtij deklarimi ka një nevojë reale pikërisht për një moral më të mirë, që do të na ofrohej nëpërmjet edhe një ore të mësim-besimit.
Deri tashti asnjë pjesë e shoqërisë laike nuk e ka marrë përsipër ta zgjidhë këtë mish-mash shoqëror, madje ligjvënësit kanë dhënë mesazhe të kundërta nëpërmjet veseve të tyre të jetës private, që kanë zbukuruar kronikat e faqeve rozë të gazetave dhe televizioneve. Pjesa më e shëndoshë në këtë drejtim janë pikërisht pjesa fetare e shoqërisë që shkon në kisha e xhami. Ata kanë treguar deri tashti integritet moral në jetën e përditshme dhe në institucionet qeverisëse qendrore apo lokale, ku ata japin kontributin e tyre në shoqëri.
Po bëhet një kohë e gjatë, që një pjesë e konsiderueshme e shoqërisë shqiptare vuan simptomat e një degradimi psikik e moral me rrjedhojë prezencën e dukurive të tilla, si zvetënimi moral, shkatërrimi i familjes si qeliza bazë e shoqërisë, rritja e kriminalitetit në përmasa të papara ndonjëherë në vendin tonë, deri tek krimi i organizuar, përhapja e prostitucionit, trafikimi i drogës dhe qenieve njerëzore, shtimi në përmasa të frikshme i hakmarrjes dhe gjakmarrjes, korrupsioni i përhapur gjerësisht në Administratën Publike, në sistemin arsimor, atë mjekësor, e sidomos në sistemin e drejtësisë etj.
Është e padyshimtë, se shkaku kryesor i një situate të tillë të shoqërisë shqiptare e ka fillesën në periudhën e diktaturës komuniste pothuaj gjysmë-shekullore, kur dy brezni shqiptarësh u privuan nga besimi në Zotin dhe urdhëresat e Tij, dhe atyre iu imponua një edukim intensiv me idetë e ateizmit e të një materializmi ekstrem. Pas këtij procesi të imponuar nga një aparat shtetëror tejet represiv, shoqëria shqiptare në Agun e Demokracisë u ndodh në një situatë të ngjashme me trupin e një njeriu, të cilit i është shkatërruar sistemi imun.
Shoqëria civile para disa vjetësh ka diskutuar mbi nevojën e një ore mësim-besimi pikërisht për shkak se fenomenet negative sociale ishin në nivele të larta. Vitet kanë kaluar dhe asgjë nuk ka ndryshuar për mirë, gjërat janë përkeqësuar dhe tashmë ndjehet një nevojë shumë më e madhe mbi edukimin e rinisë tonë.
Realiteti e kërkon, se ky ligj duhet të ketë një propozim konkret, një projekt-draft paraprirës, i cili fillimisht duhet të diskutohet me komunitetet fetare dhe shoqërinë civile. Më pas i duhet kushtuar kujdes programeve që do të ngrihen, duke kujtuar këtu se pak kohë më parë në një nga tekstet e sociologjisë të shkollave të mesme në qarkullim thuhej, që “Muhamedi është biri i Zotit”, gjë që lëndoi ndjenjat e muslimanëve. Për të shmangur të tilla pakënaqësi kërkohet një këshillim paraprak dhe marrja e teksteve sqaruese nga ana e Ministrisë prej autoriteteve fetare. /tesheshi.com/
