Nga Gjon Neçaj
Shaban Bali Nokshiqi nuk ka qenë ndonjëherë basketbollist, meqë shtati i gjatë i tij të jep përshtypjen se ai dikur ka qenë i lidhur me lojën e bukur të koshave. Nuk ka qenë basketbollist edhe për faktin se është tropojan, meqë atyre anëve është luajtur shumë kjo lojë. Ai ka qenë thjesht një mekanik e më pas traktorist, në SMT-në e Bajram Currit, për dhjetra vite me rradhë. 
Pas viteve 90 fati e ka çuar të jetojë në Teksas të SHBA, e prej andej duket jo pak herë në Tropojën e tij, për tu çmallur me vendin e njerëzit gjithashtu. Dhe në trupin e tij nuk ka asgjë amerikane, as xhinset tipike të Teksasit, e madje as rripin e pantollonave, pasi ka zgjedhur të mbajë të të vëllait, Islamit, ekzekutuar nga udbashët. Dhe kjo ndodh prej 86 vitesh.
Historia e Shabanit është një dramë e dhimbshme, pasi familja dhe fisi i tij e kanë pësuan keq prej malazezëve. Atyre u janë djegur kullat në Plavë-Guci, ato kohë të errëta ku fqinjët, sidomos ata sllave, u ishin sulur shqiptarëve dhe trojeve të tyre për t`ua përvetësuar. Babait të Shabanit, Bali Nokshiqit, ende nuk i dihet varri, ndërsa vëllai i madh, dëshmori i kombit, Islam Bali Nokshiqi u ekzekutua nga udbashët në Mulliq të Gjakovës në prill të vitit 1947.
Ajo çka të tërheq më së shumti nga ky urtak i përvajtur, gjatë bisedave të shumta me Shabanin, çka ka edhe nje karakteristikë të veçantë se përshtatet me të gjitha moshat, ndonëse vetë po i afrohet të nëntëdhjetave, domosdo që është historia e rripit të pantallonave të të vëllait të tij, Islamit, që ende sot e mban ngjeshur, pra për 68 vjet rresht.
Sipas dokumentave historike, lufta e Nokshiqit (4 dhjetor 1879-11 janar 1880), është jo vetem simbol i këtij trualli legjendar që ia dha emrin e vet kësaj beteje kombëtare shqiptare, po në historiografi vështrohet edhe si pikënisje e prologut të shpalljes se pavarësisë më 28 nëntor 1912. E fatkeqësisht, sot Nokshiqi ka mbetur me rreth 60 banorë, nga të cilët 40 serbë, 20 malazezë dhe asnjë shqiptar (sipas statistikave të para tre viteve) .Ndaj zemërlënduar, biri i kësaj krahine, Hasan Gjonbalaj, ndjesë pastë, thoshte se në Nokshiq vetëm varret flasin shqip. /tesheshi.com/
