Ministri serb i Mbrojtjes, Aleksandër Vulin deklaroi se vendi i tij po përgatitet për një konflikt të armatosur, ndaj po fuqizon ushtrinë me armë moderne.
Në një intervistë për televizionin Pink, Vulin deklaroi se përveç 6 Mig-ëve 29 dhe sistemeve raketore S-300, Rusia pritet t’i dhurojë Serbisë një numër helikopterësh luftarakë MI-17, ndërkohë që ai refuzoi që të flasë mbi detajet e kontratës me Bjellorusinë në lidhje me sistemet raketore.
“Këto çështje nuk diskutohen në media”, tha Vulin, i cili përsëriti një fjalë që u duk se ishte një mesazh i qartë politik, me kontekst edhe, madje veçanërisht për Kosovën.
“Ushtria serbe është e fortë mjaftueshëm për të qenë një faktor kyç dhe për të përballur këdo që mund të sulmojë interesat e serbëve. Ne mund t’i zbrapsim ata pa pasur nevojë të paguajmë një çmim të lartë”, tha Aleksandër Vulin, i cili tregoi se tashmë edhe industria ushtarake serbe ka prodhuar armë “inteligjente” dhe të afta për t’iu përshtatur kohës.
“Ne shpresojmë që të përfshijmë të paktën 7 armë të reja nga prodhimi vendas. Po përgatisim 95 projekte të reja për t’i përfshirë në armatimin e ushtrisë nga industria jonë. Bëhet fjalë për teknologji inteligjente. Forcat e Armatosura po modernizohen sipas standardeve më të larta”, tha ministri serb.
Po kujt po ja dërgon Beogradi këtë mesazh dhe pse po shpenzon kaq shumë për ushtrinë, ndërkohë që vendi ka një deficit të madh buxhetor, papunësi shumë të lartë dhe problem të theksuara financiare? Pse po armatoset kaq shumë me armë specifike dhe ku do t’i përdorë ato?
Thjesht, bilanci i armatimit që Serbia ka marrë dhe do të marrë kohët e fundit, krijon një ide në vija të trasha se ku është synimi i krerëve të Beogradit. Janë marrë nga Moska 6 Mig 29, 30 tanke moderne T72, 30 mjete të blinduara moderne e 20 mjete të blinduara logjistike, si dhe sistemi raketor mbrojtës S 300.
Avionët Mig 29 janë gjuajtës, pra për të luftuar aeroplanët luftarakë që në ajër. Ata janë supersonikë dhe prodhuar për të luftuar homologët e tyre F16, F17, Mirage, Eurofighter, apo avionët e tjerë që kanë në dispozicion vendet e NATO-s.
Sistemi raketor S 300 është mbrojtës ndaj bombardimeve prej sistemeve sulmuese raketore me rreze të gjatë dhe të mesme veprimi, siç ndodhi në vitin 1999 nga anijet e NATO-s direkt e në postacionet ushtarake serbe.
Në vitin 1999, NATO përveç se paralizoi forcën sulmuese të trupave të Milosheviçit në Kosovë, shkatërroi plotësisht arsenalin e fuqishëm e modern të lokacionit, radarëve, por edhe rrjetit të sulmit raketor. Serbia tani jo vetëm që e ka rindërtuar, por po e fuqizon edhe më shumë.
Ndërkohë, flota e re e tankeve dhe mjeteve të blinduara do të përdoren nga trupat speciale për të pushtuar apo sulmuar zona të nxehta, pa pasur frikë se mund të dëmtohen nga artileri të rënda. Tanket ruse M72 janë totalisht të blinduara nga predhat antitank.
Në shumë analiza të botuara kohët e fundit, si në Sputnik apo edhe në media serbe pranë qarqeve nacionaliste, bëhet e ditur se Serbia humbi në vitin 1999 se nuk kishte armatimet e duhura mbrojtëse kundrajrore të prodhimit rus, të cilët janë antidota e duhur ndaj armëve amerikane.
Kjo tezë tashmë është vënë në zbatim, por për çfarë po përgatitet Serbia? Sigurisht bëhet fjalë për një betejë finale për veriun e Kosovës dhe për të mbajtur me zorr Preshevën. Natyrisht si tokë, e jo si njerëz, pasi demografikisht kjo është betejë e humbur për Beogradin. Për 100 vjet shqiptarët arritën jo thjesht të mbijetonin, por edhe të ktheheshin në faktor, pikërisht nga rritja e popullsisë prej natalitetit progresiv.
Kurse serbët janë një komb në plakje dhe kjo po shikohet kryesisht edhe në braktisjen e zonave pranë Sanxhakut ku shumë shqiptarë të Kosovës kanë blerë prona të patundshme, duke shqetësuar Beogradin.
Megjithatë, në zhvillimet e fundit ku Serbia po armatoset, faktori shqiptar që janë Tirana e Prishtina i kanë varur shpresat vetëm tek aleatët. Ushtria e Kosovës nuk është krijuar ende, kurse forcat e armatosura shqiptare kanë një nivel modest kontigjenti luftarak.
Aleksandër Vuçiç foli në fillim të dhjetorit për një “konflikt të afërt”, kurse ministri serb i Mbrojtjes këtë e bëri fakt të kryer dhe shkoi edhe më tej, kur tha se “reagimi do të jetë me pak humbje”.
Në këtë situatë duhet thënë se si në Tiranë ashtu edhe në Prishtinë, faktori politik është më shumë se i përçarë e mungon një stabilitet që do t’i përgjigjej seriozitetit dhe kërcënimit që vjen shumë afër kufijve. /tesheshi.com/
