Prej vitesh, falja në shesh e besimtarëve myslimanë në dy festat e tyre, Fitër dhe Kurban Bajramin, është parë si pamundësi për t`u falur në ambient xhamie, prej mungesës së saj; ku pra, kërkesa e sforcuar për një xhami të madhe, është kuptuar dhe si nevojë për t`u falur aty gjatë dy Bajrameve.
Por riti i faljes në dy Bajrame nuk ka asnjë lidhje me pasjen apo mospasjen e një xhamie të madhe, në kushte metropoli siç është Tirana apo të ndonjë qyteti tjetër të zakonshëm.
Kjo sepse tradita e do që për dy Bajramet falja të bëhet në sheshe të hapura publike, që jo domosdoshmërisht lidhen me ndonjë ambjent klasik xhamie.
Dhe një hapësirë të tillë, e quajtur ndryshe namazgja, e kanë trashëguar shumë qytete shqiptare, ku në disa kanë mbetur gjurmë e ne disa të tjera jo. Por rasti i namazgjasë së Tiranës, e sqaron më së miri këtë çështje, sa të brendshme për një komunitet e sa të jashtme për publikun e gjerë.
Namazgjaja e Tiranës ka qenë sheshi publik ndër vite për faljen e Bajrameve, ndonëse xhamitë rretherrotull kanë qenë të shumta dhe sigurisht plotësuese të një nevoje për falje dhe në ditë feste.
Kështu ristartoi dhe në 91-shin, derisa pati një zhvendosje vite më vonë drejt sheshit ‘Skënderbej’ për arsye të masivitetit në rritje.
Kjo do të thotë që dhe riti i faljes sot të dy Bajrameve, ndodh në bulevardin ‘Dëshmorët e Kombit’ jo për mungesë të një xhamie të madhe, por hem si traditë e faljes në një vend të hapur publik, e hem si e imponuar nga masa e madhe e njerëzve.
Kështu që dhe kur nesër të ndërtohet xhamia e madhe, ky varianti i tanishëm do vijojë jetë prezent për dy arsyet e mësipërme.
Në mos do falet në bulevard, do ndodh të falet sërish në sheshin ‘Skënderbej’ me xhaminë e Et`hem Beut përballë, kur të përfundojë projekti i ndërprerë politikisht i shndërrimit të sheshit në pedonal. /tesheshi.com/
