Partia Demokratike renditi ato që i quan “10 gënjeshtra” të Ramës në raport me luftën ndaj krimit, përkthyer ndryshe si implikim i qeverisjes së tij me të, si reagim ky ndaj njën fjalëmbajtjejenë parlament, ku sërish mbrojti paketën “Anti-KÇK”, kundërshtuar ashpër nga opozita.
E në “10 gënjeshtrat” e PD-së, mungon ajo që ka si personazh Agron Xhafajn, një nga investimet më të mëdha të demokratëve, në kohën kur Fatmir Xhafaj ishte ministër i Rendit. Pra bëhet fjalë për aferën “Babale”.
Siç është vërtetuar këto ditë, por e mbetur paksa në hije për shkak të shumë zhvillimeve të tjera, “Babale” ka rezultuar një sajesë e pastër e selisë blu, ku protagonist ka qenë ish-deputeti Saliajni. Nga PD nuk ka asnjë reagim, por në në dhjetëshen e mëposhtme në formë akuzash, ka dhënë të kuptuar se “Zëri i Agron Xhafajt” është një dosje e mbyllur. Ose ndryshe, për t’u harruar.
Ja deklarata e PD-së:
- Gjoja u revoltua me ata nuk mbrojnë të ashtuquajturin ligj antiKÇK, por vetë erdhi në pushtet me Aleancën e Qelbësirave dhe të Kriminelëve.
2. Thotë se opinioni mbështet 72% të ashtuquajturin ligj antiKÇK, por nuk tregon se 87% nuk beson se qeveria do ta zbatojë ligjin kundër krimit.
3. Gjoja vajtoi për vajzat e trafikuara, por bëri deputetë 2 trafikantë vajzash, Arben Ndokën, Mark Frrokun dhe kryebashkiak një përdhunues, Elvis Roshin.
4. Bën sikur po lufton krimin e organizuar, por banda e Avdylajve është e regjistruar me Vangjush Dakon, që blejnë vota për Edi Ramën për t’i bërë surprizë 10 deputetë në Durrës.
5. Lavdëron si kurajoze Ministren e Drejtësisë, por nuk thotë pse bashkëshorti i ministres është peng për shkak të llogarive të dyshimta me bixhozin.
6. Flet për të burgosur që do të vuajnë me 41 bis, por Agim Kajmaku shëtit i lirë në mes të Tiranës dhe Edi Rama vazhdon ta majmë me tendera publikë.
7. “Vajton” për 28 kriminelë të liruar nga gjykatat, por nuk thotë se ata u liruan me firmën e drejtorëve të tij të burgut dhe kryebashkiakëve të tij garantë.
8. Deklaroi se për herë të parë po preken të paprekshmit, por deri tani nuk është konfiskuar asnjë pasuri domethënëse e krimit të organizuar.
9. Tha se pasuritë e politikanëve janë të kontrolluara, por nuk tha se ku i gjeti ai 2 milionë euro për të ndërtuar vilën luksoze në Surrel.
10. Shpalli dashurinë për shqiptarët, por në 7 vjet vetëm i ka vjedhur, u ka rritur taksat dhe i ka burgosur. /tesheshi.com/
Një bibliotekar i Harvardit ka regjistruar shkatërrimin e trashëgimisë kulturore serbe për vite me rradhë dhe e dëshmoi se ishte një krim lufte
Pamjet e brishta 500-vjeçare dhe dorëshkrimet shumëngjyrësh të epokës otomane u shkërmoqën në hi, ndërsa ndërtesa që i ruan ato, Biblioteka Kombëtare e Bosnjës dhe Hercegovinës, u granatua dhe u dogj. Nuk ishte akti i parë i shkatërrimit kulturor të forcave serbe kundër grupeve të tjera etnike në Ballkan, as i fundit. Gjatë shtatë viteve të ardhshme, nacionalistët serbë të udhëhequr nga Slobodan Milosevic shkatërruan tërë rajonin e Ballkanit.
Djegia e bibliotekës dhe përmbajtja e saj ishte akti që solli András Riedlmayer në konflikt në Ballkan. Dhe pothuajse 30 vjet më vonë, Riedlmayer, një bibliograf në Bibliotekën e Arteve të Bukura të Universitetit Harvard, di më shumë rreth shkatërrimit të trashëgimisë kulturore të zonës se kushdo. Në nëntë gjykime të ndryshme ndërkombëtare, ai dëshmoi kundër autorëve dhe ndihmoi në vendosjen e një precedenti në ndjekjen penale të këtij lloji të shkatërrimit si një krim lufte.
Riedlmayer ka punuar si bibliograf i artit dhe arkitekturës islamike në Bibliotekën e Harvardit që nga viti 1985. Ai gjithmonë ka qenë i interesuar për rajonin e ish Perandorisë Osmane, e cila përfshin Lindjen e Mesme dhe pjesët e Hungarisë ku lindi Riedlmayer, dhe Gadishulli Ballkanik. “Shkatërrimi i panevojshëm dhe i qëllimshëm i trashëgimisë kulturore është një krim që buron nga dëshira jo vetëm për të vrarë individë që janë pjesë e një grupi etnik ose fetar, por të kërkojnë të fshijnë ekzistencën e tyre,” shpjegon Riedlmayer. “Hiq të gjitha provat që ata kanë qenë ndonjëherë atje dhe mos u jap asnjë arsye për t’u kthyer.”
Në rastin e rajonit të Ballkanit, shkatërrimi i trashëgimisë kulturore ishte pjesë e një përpjekje për të pastruar spastrimin etnik nga qeveria nacionaliste serbe, e udhëhequr nga Millosheviç, shkruan Gazeta Harvard. Alex Ëhiting, një profesor i drejtësisë në Harvard dhe ish-prokuror i gjykatës së Hagës, i atribuon dokumentacionit të Riedlmayer’s meritën e ndryshimit të përhershëm të mënyrës se si ai shikon shkatërrimin e trashëgimisë kulturore.
“Në rastet kur mijëra njerëz janë abuzuar brutalisht, dëbuar, torturuar dhe vrarë, përpjekja për ta përqendruar gjykatën në shkatërrimin e një vendi të adhurimit ose monumentit është e vështirë, por dokumentacioni i Riedlmayer ka treguar se gjenocidi kulturor është gjithashtu një sulm ndaj njerëzve”.
Në 1999, Riedlmayer vizitoi zona të shkatërruara në Bosnjë, duke vizituar më shumë se 100 vende fetare dhe kulturore. Ai fotografoi dhe katalizoi kishat dhe xhamitë e shkatërruara katolike, mblodhi mbetjet e gdhendura të librave. Riedlmayer u largua nga rajoni me një ndjenjë të jashtëzakonshme të përgjegjësisë ndaj njerëzve që takoi. Kombet e Bashkuara donin që gjetjet e tij të ishin prova e krimeve të luftës. Ai besonte se kjo ishte një mundësi për të bërë të mundur që viktimat e Ballkanit të dëgjoheshin në skenën ndërkombëtare.
Një vit më vonë, ai u përball me Millosheviçin në gjyq. “Për tu ekzaminuar kryq nga një diktator që mbronte veten ishte surrealiste. Por unë kisha shumë dokumente dhe fotografi dhe histori të të mbijetuarve që sakrifikoi Millosheviqi.
Ai dëshmoi kundër 14 kriminelëve të luftës
Gjatë dhjetë viteve të ardhshme, gjykata kërkoi që Riedlmayer të vazhdojë ekspertizën e tij shtesë për shkatërrimin në Ballkan, duke dëshmuar përfundimisht kundër 14 serbëve të paditur për krime lufte. Millosheviç vdiq nga një sulm në zemër para vendimit, por 11 të tjerët u dënuan dhe u dërguan në burg. Riedlmayer dhe Ëhiting e panë dënimin si një fitore për të kuptuar shkatërrimin kulturor në kohë lufte. Shkatërrimi i trashëgimisë kulturore u ndoq për herë të parë në Hagë si një krim lufte.
Gjykata e vendosi këtë krim në hartë. Tani është pjesë e debatit dhe formon se si njerëzit e kuptojnë luftën dhe çfarë lejohet në luftë. Riedlmayer tha se shpresonte që precedenti i vendosur nga gjykata e Hagës të parandalonte të paktën disa shkatërrime të ardhshme të vendeve kulturore.
Dhe ai shton se nuk është bërë me punën e tij, dhe vazhdon të flasë dhe të shkruajë për gjetjet e tij. Dokumentet dhe fotografitë që ai ka mbledhur në Ballkan janë në dispozicion të studiuesve si pjesë e koleksioneve speciale të Bibliotekës së Arteve të Bukura. “Unë ende ndiej peshën e përgjegjësisë ndaj viktimave që kam takuar në 1999, historitë e tyre janë duke u thënë ende.”
