Nga Mark Brunga
Kushdo që preferon të ecë në këmbë në një nga rrugët kryesore të Durrësit, në atë që zbret nga Maozoleumi i Dëshmorëve drejt Stacionit të Trenit, nuk mund të mos habitet nga një pamje e pazakontë që i shfaqet kur kalon pranë një rrobaqepësie. Në këtë dyqan të ngushtë plot copa të ndryshme me ngjyra që ka nje rrobaqepësi, shpesh kalimtari ose klienti surprizohet, pasi gjen brenda rrobaqepësisë, një grua që pikturon në telajo, pothuajse ngjitur me makinën qepëse. Aty ku shkruan rrobaqepësi, realisht të shfaqet në mënyrë spontane një ekspozite pikturash të bukura mjaft në larminë e tyre plot variacione temash e ngjyrash mbresëlënse.
Shpresa Milaqi (Bajko), kjo piktore e apasionuar pas peisazhit dhe ngjyrave te ngrohta, tipike të natyrës durrsake, është duke u pregatitur për të hapur ekspozitën e saj të katërt. Karakteristike është se ajo tablotë e veta i realizon kryesisht në një repart të ngushtë rrobaqepësie. Brenda 4 viteve, pas një rifillimi te punës artistike me penel, ajo ka realizuar rreth 500 tablo kryesisht ne vaj. Ndërsa profesionin e rrobaqepeses ka mbi 22 vjet që e ushtron. Rrobaqepsia e sajë, që është njëkohësisht edhe ateljeja e punës artistike, përbën një simbioze të veçante si për vetë Shpresën ashtu dhe për qytetin e saj, Durrësin, dashurinë për të cilin ajo e ka kthyer në një ylber të shpërberë në një fluks prej mijëra nuancash e ngjyrash të pambarim. Një mrekulli artistike që ndodh kur bashkohet vullneti me pasionin. Shpresa ka projekte të shumta për të ardhmen artistike në pikturë. Ajo është në prag të hapjes së ekspozites se pestë me piktura. Ajo tashmë ka krijuar edhe nje individualitet artistike ne stilin që përcon tek të apasionuarit pas pikturave. Jo më kot ajo kishte përzgjedhur një ekspozitë personale dhe e kishte titulluar “ Aromë Deti” në të cilën kishte sjellë bukuritë e brigjeve durrsake nën optikën e penelit te saj. Brigjet durrsake u sollën ndryshe në ekspozitë. Në vëmendje të artëdashësve dolën vlera të tjera të qytetit, me ngjyra të shumëllojëshme e mjaft të ngrohta, tipike te natyrës durrsake. Ishte pikërisht qyteti i ëndërrave te saja, që u konstruktua me penel në këtë repart të kufizua rrobaqepësie, pasi është mjaft ngushtë. Po hapësirat bregdetare me bukurine e ujrave te kaltëra sikur i zgjerojnë dimensionet e rrobaqëpësisë- atelie. Realisht ajo rrobaqepësi është një ateljetepër e vecantë nga të gjitha ateljetë e njohura të artit. Nga i gjithë inventari i punimeve të deritanishme të Shpresës, gjysma e tyre janë peisazhe që i përkasin hapësirave të Durrësit. Kjo sepse Durrësi ushtron trysni shpirterore mbi artisten duke e frymëzuar me larminë e peisazheve të bukura si askund tjetër. Dhe nga kjo lidhje shpirtërore janë krijuar ndër vite vepra artistike që janë vlerëzuar nga kritika. Në të cilat zë vend të rëndësishem deti, rrugicat e qytetit, deri te femijët e varfër dhe shitësit e misrave në rrugë.
Piktorja e apasionuar e peisazheve durrsake. Shpresa Milaqi (Bajko) ka dijtur të sjelle me pikturat e shumta te saja , në vëmëndje te artdashesve durrsake vlerat artistike te qytetit, me ngjyra të shumë llojëshme e mjaft të të ngrohta, tipike te natyres durrsake. Ajo tashmë,pas një sërë ekspozitash, është duke u pregatitur per te hapur të gjashtën.
Në këtë atelie të vecantë nga të gjitha atelietë e njohura të artit, Shpresa ka realizuar nje Durrës te veçantë, qytetin e ëndrrave të veta dhe të brezave, të cilit i ka dhuruar afërsisht gjysmën e punimeve të veta. /tesheshi.com/
