“M’i mori fëmijët dhe më tha do të iki për Mal të Zi”… Kështu fillon mes lotësh tregimi i zonjës Mide Dumani, e cila tash e pesë vite qëndron me kokë në dritare me shpresë se mos fëmijët e saj po i kthen dikush nga Siria.
Ajo kujton momentin kur kunati i saj i kishte sjellë një letër nga burri i saj tashmë i vrarë në luftë atje, ku thuhej se fëmijët po i largon nga Shqipëria dhe po i merr me vete.
Shkëlzen Dumani kishte marrë pa lejen e së shoqes fëmijët e mitur 8 dhe 5 vjet, por qëndroi shumë pak me ta. Ai u vra teksa po luftonte përkrah grupit militant IS. Fëmijëve, madje u janë ndryshuar edhe emrat, e megjithatë po kërkohen nga Interpoli.
“Ata që janë prindër e besojnë atë në të cilën po kaloj”, thotë mes lotësh zonja Dumani, e cila nuk ishte në dijeni për planet e të shoqit.
Ajo e di se miturit e saj janë gjallë dhe po qëndrojnë në kampin al Hol, një kamp famëkeq ku gratë po vuajnë nga kequshqyerja dhe mungesa e kushteve elementare. Kampit i është bashkangjitur edhe gjyshja e fëmijëve, nëna e Shkëlzenit, e cila po qëndron me nipërit e saj dhe gra të tjera, disa prej tyre shqiptare.
Daja i fëmijëve, Xhetan Ndergjoni s’ka lënë gur pa lëvizur që të sjell mbrapsht fëmijët e motrës së tij në Shqipëri.
Por asnjë veprim nuk u morr. Kosova ka kthyer gati 90 gra dhe fëmijët pikërisht nga ky kamp, ku gratë ishin të tmerruara dhe fëmijët e traumatizuar gjithashtu.
Në një letër që vajza tashmë 12 vjeçe ia ka dërguar familjes në Shqipëri, pyeste nëse shteti shqiptar do t’i merrte siç bëri Kosova.
Ndergjoni thotë se autoritetet e vendit bënë një gabim të madh qysh në fillim për faktin se nuk e ndaluan babain e fëmijëve që të udhëtonte me fëmijët pa lejen e nënës.
“Është thjesht rrëmbim”, thotë ai.
Ndërsa Mide Dumani shikon fletoret e së bijës të mbushura me lëvdata nga mësuesit, ajo nuk i mban dot lotët, thirrje këto të dëshpëruara për të sjellë në shtëpi fëmijët e saj, sa nuk është ende vonë. /tesheshi.com/
